Sen de uçup gidince, ne kaldý ki elimde, Öyle periþaným ki, görmeni de istemem. Kalakaldým öylece, iki elim belimde, Halimi, hatýrýmý sormaný da istemem.
Beni atýp da gittin, hiç sönmeyen bir kora, Senden baþka kimim var; beni arayýp sora? Rüzgâr bile açmýyor perdeyi ara sýra, Garipliði yüzüme vurmaný da istemem.
Herkesin bir derdi var, benimki daðlar gibi, Ýçimdeki son ümit hayata baðlar gibi, Yýldýrýmlar çakýyor, gökyüzü aðlar gibi, Senin elinden gelen dermaný da istemem.
Kuþlar bu gün havada, çok þükür vurulmadý, Sular hâlâ bulanýk, bir türlü durulmadý, Aç acýna beklerim, sofram da kurulmadý, Hissiz bakýþlarýnla durmaný da istemem.
Karanlýk dehlizlerde unutulmuþ mahkûmum, Yolumu aydýnlatan ne çýram var, ne mumum, Rüzgârlarýn önünde savrulan ince kumum, Beni azade eden fermaný da istemem.
Gurbet, sýla karýþtý; elden, ele göçtükçe, Hasretlik membaýndan yudum, yudum içtikçe, Her þey yoluna girer, belki zaman geçtikçe, Kafaný benim için yormaný da istemem.
Sabri Koca
tebrik ve teþekkürlerimle......
Ne bir haber ne mektup, almayalý yýl oldu Ardýndan baka baka, gözlerim yaþla doldu Senle dolu hayaller, hepsi mazide kaldý Bundan böyle sevdamý, sarmaný da istemem.........Kardelen-1
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.