Ulema olmuþ herkes, fayda etmiyor sözüm, Bana kulak veren yok, boþa yorulma dilim. Suya düþünce sönen, hükmü kalmayan közüm, Þarlatanlar yüzünden geride kaldý ilim. Sana kulak veren yok, boþa yorulma dilim.
Haya, maya kalmamýþ; yüzde astar sökülmüþ, Zoru gören doðrular, bir yay gibi bükülmüþ, Mevsim güze dönünce yapraklar da dökülmüþ, Her þeye yetmez gücüm, iþte ortada halim, Sana kulak veren yok, boþa yorulma dilim.
Bakanlar göremedi, görenler bilemedi, Uzun yola çýkanlar bir daha gelemedi, Gururuna kapýlan, hiçbir þey dilemedi, Cahillerin içinde yapayalnýzdýr alim, Sana kulak veren yok, boþa yorulma dilim.
Her þeyde bir marifet, hepsinde derin manâ, Hikmeti anlamayan, yenik düþer zamana, Faydasýz ilimlerden sýðýnmalý Rahman’a Kitaba ters düþemez, müspet denilen bilim, Sana kulak veren yok, boþa yorulma dilim.
Ýncinmesin gönüller, kýrýlmasýn yeþil dal, Ýnsanlýk yararýna ilmin kapýsýný çal, Ettiðin yeminlere sen daima sadýk kal, Mahþeri düþünenler asla olamaz zalim, Sana kulak veren yok, boþa yorulma dilim.
Kendini beðenmiþlik ön plâna çýkalý, Alimler susup kaldý, konuþmaktan býkalý, Kitap dolap da mahpus, kulaklarsa týkalý, Ýþte durum ortada; kayboldu aklý selim, Sana kulak veren yok, boþa yorulma dilim.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.