sevdiklerinden ayrý kalmak
insana çok acý verir çok
gönül yaralý,gözler dolu dolu
kahýrdan kaybolur his -duyu
ancak
þimdi düþünmek vakti deðil
giden trenlere avil avil bakma vakti deðil
marþandiz acý acý baðýrýnca
hayattan kopma vakti deðil...
eski yük vagonu ahþabýndan
sýzar ince bir ýþýk
kýþ uykusundan henüz uyanmýþtýr
hala doðayla barýþýk
göz ya da gözlerde durur öylece
asil-insancýl
hemde etrafýna bir o kadar alýþýk
zira
takati özlemdir süzülür
hatta hiç düþünmeden uzun uzadýya
býrak aksýn
damla damla ayrýlýk...