AĞLADIĞIMI KİMSE GÖRMESİN ANNE...

Ýçimdeki isyaný dindirensin:
Ne nifak sokanlara itibar ettiðim
Ne de yalan küfesinde
Teþhir ettikleri nefislerine riayet ettiðim…
Benzemediðimi yeni öðrendim anne
Kimse, beni kendine benzetmek isteyen
Önce Rabbim izin vermedi
Ettiðin dualara sýðýndým elbet
Ettiðim dualara seni ve Rabbimi sýðdýramadým
Aslýnda bendim yere göðe sýðmayan.

Reddettiðim þu sefil düzen ki
Çok ama çok denedim benzemeyi
Benzetmemekse içimden geçenleri
Hep dýþa vurdum rengimi
Rütbemi
Ve sevgimi
Mizacýmla örtüþük kimse kalmadý yanýmda
Bir de sökün etti mi içimdeki kefen bezi
Oysaki ölü topraðý deðildi eþlik eden
Sadece bu dünyayý çok sevdiðim kadar ilk günden
Benzemeyi reddetmiþtim ben.
Ne hemcinslerim
Ne de feragat edeceðim öðretiler:
Deðerlerim hani öðrettiðin
Deðer miydi sahi kirlenmeye?

Beyaz kalmayý sevdim ben
Herkesi beyaz bildim
Ama derdim karanlýkla idi bu sefer
Sanýrým içimdeki aydýnlýðý sunmaktý özlemim
Daha çok sevdim daha çok inat edip evrene
Koþullu koþulsuz baðlandým insanlara
Çocuk kalmanýn da ilk þartý idi
Ýçimi temiz tutmak
Ve iþte acýlar duraðýnda buluþtuðum
Nice hayal kýrýklýðý ve nice insan.

Düþmanýydým ama sadece nefsimin
Öldüðü o gün miladýmdý
Yaþýmsa var yok on-on iki.
Çocuk kalmanýn da fermaný idi hayal kurmak
Yalnýzlýðýn faturasý kesilmiþti madem payýma.
Yakýnmadan sevdim ama herkesi
Yanýlsam bile isyan etmedim
Ýsyan edip çarpýlmaktan son anda kurtulup
Anladým ki:
Sevilecek tüm dünya uðruna mý?
Ýlla ki feda mý etmeliydim kendimi?

Doðurgan umudum
Bazense kaybolan mutum
Sendin hep elimden tutan
Þimdi ise benim sana uzanan
Sonra kendime
Ýkaz lambam yanýp sönerken
Ýhmal etmiþtim kendimi.

Ölü nefsime bazen aðýtlar yaksam da
Varlýðýmla ait olduðum ne çok dünya mý?
Sözcükler iliþen yakama
Ve ýsrarla sökün eden günbegün
Feryadýmý duymuþtu Rabbim
Uzak kalmalýydý ölüm:
Hem senden hem de benden.
Beylik söylemleri sevmedim ezelden
Ama sevmeyi sevmekti içimden gelen
En baþta senin öðrettiðin
Asla külfet olmadan
Nimet bildim ben masumiyeti
Ýnancýn iki yakasý
Sonunda kavuþmuþtu iki yakam bir araya
Mutluluk denen ne ki?
Sahi, saklý mý bu dünyada?

Öncesinde Ýlahi Ateþin sýcaðý ve rahmeti
Eþlik eden aþka ve umuda
Sönen içimdeki ateþ
Hayata tutunmak bazense öykündüðüm ölüm
Ama erken deðil miydi bu ilk ve son düðün?
Düðümlendiðim kadar direttiðim
Dayandýðým kadar da dayattýðým
Elzem olan sendin:
Ýtibar etmediðim hiçbir yalan ve kin.
Sözcükler çapak yüklü bu gece
Aðladýðýmý da görmesin kimse.

Az evvel yanýndaydým hayallerimin
Terk eden nice insan
Ben bile razý gelmiþken kendimi terk etmeye…
En azýndan sen kal yanýmda
Sadece sen ve Rabbim
Aðladýðýmý bilme sakýn
Senin yerine aðladýðýmý da
Tek gözyaþý dahi dökme
Hani olur da…


Sosyal Medyada Paylaşın: