Bir yaným gül
bir yaným uçurum
ýssýz bir ada kýyýsý gözlerim
ellerim kýrýk bir dal sýzýsý
kederin gözlerinde iki damla gözyaþý kaderim…
Gelinciklerden ödünç aldýðým bütün sevinçler
kaybolup gitti bir trenin sesinde duman duman
uzayan raylarda rehin kaldý gözlerim
gazel düþmüþ yapraklar gibi
kalbim solgun bir güz bahçesi þimdi
þimdi ben ömrümü
hangi seherlere býrakýp giderim sen yoksan…
Gün olur anýlarda ararým belki
solmuþ çiçeklerde, incecik gülücüklerde
öksüz çocuklar gibi bükerim boynumu gün olur
yaðmur olur dökülürüm kaldýrýmlara belki
hüzünlenirim dumanlý bir dað gibi kimbilir?…
Ah! þimdi sen nerden bileceksinki
her giden trenin
ömrümden bir þeyler alýp gittiðini
dönmeyen bir yolcu beklediðimi her istasyonda
kayýp sevdalarýn yurdu olduðunu yüreðimin
acýyýp durduðunu bu yüzden
kanayýp durduðunu bir ömür…
Ah! þimdi sen nerden bileceksinki
ruhumun zindanlarda soluduðunu
zifir bir gecenin uðultusu olduðunu ömrümün
gamdan daðlar kurduðumu her akþam
kýsýlmýþ sevdalarýn sesinde unutulduðumu
yaþlandýðýný dudaðýmdaki bütün i mgelerin
ve hiç bir aþk þiirinin kabul etmediðini beni…
Ah! þimdi sen nerden bileceksinki
kalbinin orta yerinden ihanet kurþunlarý yemiþ
bir tarihi taþýdýðýmý içimde
ihanetlerin kol gezdiði sokaklarda
sevdiðim bütün notalarýn vurulduðunu
yuþa tepesindeki derviþ gibi,
her gece bir baþka acýyla inlediðimi
ýssýz bir kýyýda üþüdüðünü gözlerimin
ve alýp baðrýma bastýðýmý yalnýzlýðýmý her gece…
Ben ki, hüzün ve ah kokulu bir günah
hayatýn bilge ve kýrýlgan yaný
gözleri öksüz çocuðuyum bu dünyanýn
bütün kapýlar kapalý yüzüme
bütün i mgelerden kovgunum
yok gideceðim hiç bir yer
güvendiðim bütün daðlara kar yaðýyor…
.../
Sen en sevdiðim serçe kuþusun
en sevdiðim dað kýrlangýcý
al götür buralardan uzaklara sesimi
rüzgarlara götür, daðlara, bulutlara
baharlara götür kýrýlgan yanýmý…
Gönlümün bahçelerinde büyüttüm seni
gülüþünü ver bana gülüþüm olsun
üþümesin dudaðýmdaki gelincikler