Bir zamanlar
boynunun kenarýnda usulca yürüdüðüm
bir kadýn vardý
Bazen gerdanýndaki uçurumda
Nadiren bileklerinin kýyýsýnda
Telaþlý ve çýplak dudaklarým
sanki ateþe basardý
Fýrtýna kopardý -zor alýþtýðým-
ellerim -acemi- yönünü bulamazdý
O yürümezdi hiç boynumun kenarýnda
Bazen kurumuþ çiçeklerle
yakardý dudaklarýný
Nadiren küle dönmüþ düþlerimin
közünü kullanýrdý
Bir zamanlar
konuþmadan önce -incinmesin diye-
cümlelerimi yýkadýðým
bir kadýn vardý
Çokça dua okunmuþ sabýr ile yýkardým
þefkat ve nezaketle
Nadiren dikenlerini ayýklamadýðým
rengarenk güller ile
Sesimi sevdiði mevsime benzetmeye çalýþýrdým
Ve belki konuþurken
elimi tutmak ister diye
önce ellerimi ýsýtýrdým
O yýkamazdý hiç cümlelerini
Bazen yeni bilenmiþ býçak gibi
öfkesini
tüm harflerine iliklerdi
Nadiren kýrlangýç izinden yapýlmýþ
uçarý neþesini
Bir zamanlar
saçlarýný rüzgara benzettiðim
bir kadýn vardý
Bazen gecenin nefesine
Nadiren daraðacýnýn ilmeðine
Koklardým uzun uzun
cennette örülmüþ gibi
Öperdim
o utanýp kapatýrdý gözlerini
O dokunmazdý hiç saçlarýma
Bazen tehdit eder gibi konuþurdu
özellikle alnýma düþmüþ olanlarla
Nadiren göz göze gelirdi
yolun sonu beyaza çýkanlarla
Bir zamanlar
þiirler d/okuduðum
bir kadýn vardý
Çokça doðum sancýsý ile baþlardý
kalemim güne
Nadiren yaðmurunu saklayan bulut
-ama yüzünde gülümseme-
Satýrlar dolusu ziynet derdim
ýslatma dudaklarýný artýk
hayali kahramanlar ile
Býrak kimi yorulmuþ tay gibi
dinlensin
gamzelerinde
kimi de kulaklarýndaki küpe
O okumazdý hiç þiirlerimi
Bazen yanmamakta direnen çakmaðý önemserdi
-yahut sigarasýnýn kahveden önce bitiþini-
Nadiren þiirlerin içinde
isminin nasýl geçtiðini
Bir zamanlar
ömrümden bir kadýn geçti
O kadýn
“bir zamanlar…” cümlesine
gömülmeyi seçti…
Özgür SARAÇ/Râzý
26122020Denizli