Gözlerinde bir ýþýk, elinde kâðýt kalem, Bu aþkýn kitabýný yeniden yazýyorsun. Karþýnda duramadý sevgiden yoksun âlem, Katýlaþmýþ kalpleri azminle eziyorsun.
Sevdiðini söylemek cesurca bir beyandýr, Bu zamanda bu sevda, akýllara ziyandýr, Herkese gizli olan, âþýklara ayandýr, Kalpteki duygularýn sýrrýný çözüyorsun.
Gönlümü kapatmýþken bu aralýk sevdaya, Kulaðým týkamýþken þarkýya ve sedaya, Henüz baþlamýþ iken dostlarýmla vedaya, Mühürlenmiþ kalbimin, mührünü bozuyorsun.
Beynimde doludizgin koþar yarýþ atlarý, Zaman su gibi akmýþ, yüzde kalmýþ hatlarý, Unutmak mümkün deðil mazideki tatlarý, Muhabbet peteðinden kalbime sýzýyorsun.
Yeni açmýþ menekþe, hoþ kokular saçýyor, Gözlerimin önünde kelebekler uçuyor, Seni hatýrladýkça, uykularým kaçýyor, Hayat iksiri gibi damarda geziyorsun.
Yolumu yitirmiþken obalarýn göçünde, Sabahý bekliyorken tereddütler içinde, Herkes uykuda iken, gecenin tam üçünde, Mutluluðun resmini duvara çiziyorsun.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.