BİR DÜŞ Kİ ÇOCUKLUK...

Þimdi bir düþ’e mahal vermeliydi…
Hani, düþün, düþün, eskitemediðin mazin
Üstü örtülü olsa bile
Kavruk çocukluk yýllarýnýn peþine düþtüðün.
Hem sözcükler, ah, o sözcükler
Eskiden asla böyle kanamazdý
Kandýðýmýn her gülücük ve tebessüm
Bir düþ geçidinde serili ömrün
Belki de yalnýzlýða pek öyle öykünmediðin
Zamanlarda saklýydý peþine düþtüðün
Bir bilinmez ki;
Kilit noktasý yürüdüðün
Yolun da arkasýnda saklýydý bahçesi gömdüðün
Kimse henüz arkasýndan
Gözyaþý dökmediðin
Hani, ruhunda kýrýklarla
Açmadýðýn parantezler
Hani hülyalý bakýþlarýndan yüreðinin
Tefe konmadýðýn o vakur ve unutulmaz zamanlar…

Ne mutluymuþuz meðer
Hem de eyeri olmayan bir tayýn kývrak
Adýmlarýnda
Yere düþsen de kanayan
Dizlerin deðil miydi sadece?
Öperdi annen ve geçerdi acýn
Demediðimize mi yanalým
Yüreðin kanamalý dehlizinde
Sýrlarýmýzý satan insanlara mý aðlayalým?

Eskitemediðimiz zamanlardan çaldýðýmýz
Bir aþkýn þarkýlarýna
Top yekûn aðýtlar yaktýðýmýz
Derbeder ömrün devasa katlarýna
Uzanan o yolda
Hep mi solumuzda solan umut çiçeði gibi
Aþkýn fýtratýna yakýn
Bir özlemin sönük renginde
Etmediðimiz kadar dualarda
Korunduðumuz aþikâr olsa da…

Derdest günlerin hükmettiði
Kader çýkmazýnda
Düþ kurmanýn hala mümkün olduðu
Gözümüz açýk gördüðümüz her rüyayý da
Yastýk altý yapýp
Çizdiðimiz sýnýrlarý þiirin
Gel gör ki;
Söz geçiremediðim kalbin
Yanýk notalarý
Hep mi yalar yüzünü bizden ýrak
Mutluluðun bir rivayetten öte olduðu mu?
En bariz haykýrýþtýr…

Salkým söðüt konduðumuz zeminden
Firar eden bir sihirli dokunuþun da
Gizemine bandýðýmýz
Ayyuka çýkan saflýðýmýz
Saklý hala o çocuk yanýmýz.

Yalan da deðil hani;
Masum kalabildiðimiz çok da uzak bir ihtimal deðil
Endamlý acýlarýn koynunda
Bata çýka yüzen bir gemi gibi
Biz ki aþkýn ölümsüz neferleri
Sevdiðimiz kadar ezelden
Mümkün mü terk etmek aþkýn gemisini?
Aþikâr yalanlar
Ayan beyan firar eden ruhtan
En özel anýlar
Andýðýmýz kadar dünü
Ar bilmedik mi safça sevgiyi ve özlemi
Kor gibi yanan sözcüklerde
Saf tuttuðumuz kadar
Batýk bir geminin baþ eðmeyen yelkeni
Hala yanýk hala efkârý bol
Hala savruk
Hala düþlere kucak açtýðýmýz.

Bir düþ ki çocukluk
Bir de düþmüþken aþka çocukça
Fýtratýn gizine saklanan nice acý nice bilinmez
Kolay mý yoksa hala dimdik ayakta
O seyyah yüreðin girdabýna giren kimse
Kimsesizliðimize de sahip çýkan tek hece…

Sosyal Medyada Paylaşın: