Buzdan Kuş Kalesinde Ölüm ve Yaşam
Dargýným dalgalara denizim yok bugün
Gönlüm sarhoþ bir kuþ , boþlukta süzülüyor
tepetaklak mavide büyülü bir sancýyý büyütüyorum
durgun gelgitin hüznünde unuttuðum anýlarda taþlaþan
kalbimin küçük esinde,
yaralý bir kuþ can çekiþiyor,
duymuyorum !
boðazýmda düðümleniyor yok Tanrý
gölgesinde daha da küçülüyor zamanýn atlýlarý
dualar coðalýrken kar yaðýyor
düþlerim kirli beyaz kanýyor yine
gizli bir ninni fýsýltýsýnda uyutuyorum kendimi o ayazda !
aklým kayýp bir nehre dökülüyor !
Yok artýk dün gibi anýlar
Ýç sesim kurumuþ
Hüznüm unutulmuþ
Yok gibi...
Heykellerden taþlar yapmaya çalýþýyorum
Taþlardan kum ve kumdan saatler
Tarihin belirsizliðinde tan ve bileklerim halen kalabalýk bir intiharý çaðýrýyor ,
sustalý bir çaký kadar keskinmiþ kaným, bir türlü doymuyor öldürmeye !
kar beyazmýþ ve ölüm önümdeki çýkýlmamýþ yol yansýsý
Kardelenleri öpüyorum en cesur kenarlarýndan ,
yaldýzlý bir bulutu aðartýyorum
tanrýya öykünmek bu sanýrým !
gün ýþýðýndan taþlar konduruyorum gül bebek çocuklarýn saçlarýna !
Ölüme inat !
Ölüme seviþen bir savaþçý adýmlarýyla yaþama yaklaþýyorum !
Zaman ters akan bir ýrmak bile deðil
donup kalmýþ gözlerimin arasýnda anýlarým
Anlýyorum artýk özlemi, aþký ve hayatý
Ölüm limanda saklý ölü bir kuþ kanadý...
yapraðý sararmýþ kayýp adsýz bir mevsim tanýðý !
rüzgârý kuþlara ve kýþlara pervane!
ýþýðýn peþindeyiz
mavili gokyüzlerin peþinde!
Kayýp sarhoþ bir bulutun peþindeyim yine !
Hiç unutamadýðým o sevgili var yine
Sarnýçtaki su kadar berrak ve kayýp anýlarýn içinde !
Çocuk gülüþleri var bir de
Hiç unutmadýðýmdan ,hep hatýrladýðým !
Alnýmýn kenarlarýndaki sancýlý geçmiþ
Sitaresi kayýp gökyüzlerinizde dolaþan anýlarýn yazgýsýnda doðum sancýsý !
Adsýz deðildim oysa !
Unutmuþ olmalýyým !
Denizi unuttuðum gibi !
Aðacý unuttuðum gibi !
Seni unuttuðum gibi !
Unutmuþ olmalýyým !
Cami avlularý mendil kadar kalmýþ
Kan bulaþmýþ beyaza
Yüzümün rengini silmiþ yýllar
Geriye kalan sadece fotoðraflarmýþ
Yabanýlladýðým, yabansadýðým garip vadi anýsýnda süzülen zülüf kimin olmalý
Rüzgarda daðýlan saçlar kimin
Ak düþmüþ mavi kuþ kanatlarýna
Mavi kimin
Ve kuþlar ...
Yalnýzlýðýn ortasýnda taçlandýrdýðým aðaçlar !
Yanýlmýþým yansýmam kayýp
Ayýn hangi yüzüne inansam
Güneþin sýcaðý ýsýtmýyor ellerimi artýk
Dondu ruhumun mihenk taþýnda su
soðudum örneðin
ölümü bilmeyiþim sebebi olmalý
Ölemeyiþimin !
umarsýz mezar taþlarý gibi delik bir torbaya koymuþum satranç taþlarýný
Ama oyun çoktan bitmiþ ve Tanrý sadece usumdaki bir yanardað saçaðý,
o buz daðýndaki geçmiþ,yüzümün yarasý
Saçlarým aðarmamýþ
hâlâ çocuðum besbelli kralllýðýmýn kaleleri çoktan yenik !
Bir garip düþ busayrýlýktaki silik geçmiþ
Söylediðim yalana ben de inanmýþým!
Sebepsiz doðumlarda sebepsiz ölümlermiþ yaþam dediðin !
Aklým almamýþ ....
Dýþarýda deli bir rüzgar alýyor yok aklýmý
Bende ben bile kalmamýþken içimde ne hüzünlü bir karaaðaç gölgesi, ne bir kilim ilmeði, ne anne sýcaðý
Yapayalnýzým iþte
Kendim bile kayýp kendimden
Bulmalýyým
Bulacaðým sanki
Bir ölsem
Yeniden doðacaðým sanki ….
22 aralýk 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.