Tohum

Fazla yüklü deðildi silahlarý
Bir cebinde
Bir avuç domates tohumlarý
Ve elleri,
Kazýyordu...
Kramp geçiren kara topraðý.


Hayaller kuruyordu öbek öbek
Efsanevi bir nehir,
Vadisi renk renk çiçek.
Doðasý evcil ormanlara,
Usulca konan serçeler.
Ama her defasýnda,
Yeni güne güneþsiz doðuyordu gelecek.


Etrafta sanal tanýklarýn savaþlarý
Öteki oluveren insanlarýn yavrularý
Kavranýlmamýþ yüzlerle,
Paçavralara sarýyorlardý aldýklarý cezalarý.
Oysa;
Doðuþtan deðil miydi gökkuþaðý?


Kimsesizlik saçmýþtý panzehiri
Devletsiz gerçekler
Sessizce yýkmýþtý þehirleri.
Ýþkence edilen baba’dan
Irzýna geçilen ana’dan
Rehin alýnmýþtý umut.


Orasýz bir yerden kaçmýþken,
Yazgýsý ekiyordu yarýnlara tohumlarý.



Sosyal Medyada Paylaşın: