duvarlar kireçli, ben küskün, hayat, bir gülen yüzünü, bir aðlayan dudaðýný, büzüyor, ben þaþkýn, kime, neye, niçin, de , da ‘ larda bitmiþ bir taký, yalnýz “de” ya da “ da” kýsaca “ hiç “ ne uzar, ne kýsalýr, boyutsuz, aðýrlýksýz bir kütle, yer kaplayan bir iþgalci, artýk son nefese ramak, o’nu bile teneffüs etmeyecek, bir ruhu revan, insan, her þeyden, herkesten elini eteðini çeker mi ? ben çektim, kýrgýným yerin tabanýndan, göðün tavanýna kadar, son nefesi bile beklemek, ya da veda etmek, içime sýðmýyor, vazgeçtim tüm varlýðýmla, vazgeçtim tüm boþ vermiþliðimle, artýk gün doðsa, bana ne ? batsa bana ne ? tutunamadým , hayat denen, bu zillete... Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.