YALANCI BAHAR...

Salkým söðüt gezinen rüzgârýn gizine âþýk oldu evren
Köhne evlerde
Ýzbelerde sürüklenen ve sürükleyen rüzgâr
Sustu iþte ansýzýn
Susturmaksa insanlarýn ýsrarýný ve isyanýný
Sökün etti güneþ
Maðdur bir gölgenin izniyle açtý bir bir
Ýçinde saklý bunca çiçek.

Hüznün bir beddua olduðuna kani idi Yaratan
Sözlenen aþkla özlem giderdi mevsim
Dibi görünen kuyuya sundu iksirini
Gizini latife bilen þair bile özendi mevsime
Hem bunca mevsimsiz aþk deðil miydi ki
Özveri ile yaþar ve severken
Aðýr mý gelirdi insana sevmek?
Sevilmek filan da deðilken maruzatý üstelik.

Yuhalandý sözcükler
Kibirli i mgelere göz kýrptý mevsim
Aþkýn þakýyan sesinde secde etti kuþlar
Kelebek mizaçlý ömürler sökün etti birden
Bir bilinmezi kuþanmýþtý madem þair ve mevsim
Ýzbelerde saklý hayaletlerden çok mu farklýydý
Hani içine saklandýðý o þaþalý gizem.

Latif rüyalar
Þuh yalanlar
Þaibeli gölgeler neydi ki?
Yalancý baharý ihbar eden
Sevgiyle kuþanan bir mevsimden
Zarar gelir miydi hem?

Sökün edendi Aralýk
Kýþ güneþine tav oldu insanlýk
Bir nefese aþk ile bakan
Aþka iman gücü ile daha da inanan
Solunda güneþ
Saðýnda Besmele ve kalem
Dingin bir ömre özlemiyle
Büyüdü de büyüdü gözünde þairin
Mademki mevsimdi kandýran
Kanmakla mükellef bir rica belki de
Tutunmaksa hayata aþkla yeniden.






Sosyal Medyada Paylaşın: