mektup yazar gibi seviyorum ayrýlýk da olsa bu hayatý aþkýn her rengini yeniden yeniden aþký buldum büyümeyen çocuk kendimi uslanmaz gönlümü tutamýyorum hatýrlayacaðým diye korkuyorum bu þehirde nasýl sevdiðimi çoðu hüsran gece yaðan yaðmurlar gibi yalnýzlýðýmý biliyorum gözyaþlarýmý ördüm gecelerce kimse acýmý bilmiyor korkuyorum kendimden hece hece gündüzlere sýðýnýyorum inan bana bütün þehir karþýmda hatalarým sýðmýyor dünyaya bir gün gelirsin görürsün beni düþen bir yaprak gibiyim sonlanamayan uçurumlarda düþen yapraktan farksýz çaresizim..
mustafa kaya 16.12.2020 / çengelköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.