ÖZLEM

ÖZLEM
Yusuf Yýlmaz
Düne takýlýp kalmadým.
Yarýnlar benim hayalim oldu.
Kimsenin kalbini kýrmamaya dikkat ettim.
Hayat zalim davransa da bana,
Umutlarýndan hiç vazgeçmedim.

En çokta þu ayakkabýyý icat edene kýzýyorum!
Biz topraktan geldiysek,
Toprak bizi besliyor koruyorsa
Toprak bizim evimiz vatanýmýzsa
Niçin yalýn ayak gezemiyoruz üzerinde?
Niçin yaðmurlar saçlarýmýzý ýslatmýyor,
Güneþ yakmýyor tenimizi
Bütün bunlarýn olmasý için ceset mi olmamýz gerek.
Hasta olduðumuz zaman
Yapmacýk haplar alýyoruz.
Solukladýðýmýz oksijen,
Pýnarlarýndan içtiðimiz su,
Ýlaç olmaya yetmiyor mu?
Soðuk kadar sýcakta bizimdir.
Yanan can da bizim
Bu attýðýmýz kahkahalarda.

Düzenli uyku da neymiþ.
Uykum geldiði zaman uyurum.
Günlerce uyumadýðým zamanlar bana insanlýðý öðretir.
Merhameti olmayý, sevmeyi, sevilmeyi öðretir.
Medeniyeti kuran insanlarýn hayatýna bir bakýn;
Ne acýlar ne iþkenceler çekmiþlerdir.
Ömürleri kýsa olmuþtur bu yüzden.
Onlar gibi olamadýðým için kendime kýzýyorum.
Onlara çok þey borçluyuz.

Bir gün Tanrýnýn gel buyruðuna uyacaðýz.
Ne tasa ne yasa dinleyeceðiz o zaman.
Yaþarken düþünseydin bütün bunlarý,
Kaldýrýp atardýn üzerindeki bütün kaygýlarý.

Selam olsun vefalý duygulu insanlara.
Bir meltem rüzgarý gibi estin.
Bazen mutluluk bazen neþe verdin.
Þu karlarýn içinde sýcacýk bir çay içmek geliyor içimden.
Sakin ve huzurlu bir yer.
Kalbimin içindesin.

Sosyal Medyada Paylaşın: