AYRILIK Yusuf Yýlmaz Ayrýlýk, ayrýlýk… Küçük bir kýyamettir ayrýlýk. Ýnsan, Yoksul çocuklar gibi hisseder kendimi. Çatarsýn kaþlarýmý feleðin yüzüne. Küsersin.
Bir kuþun uçup gitmesi, Bir geminin yavaþ yavaþ kaybolmasý Bir garibin içine aðlamasýdýr ayrýlýk. Uykusuzluðun ta kendisi, Acýnýn diðer bir ismidir ayrýlýk. Ruhumda çakan bir þimþek, Çölde kuruyan su, Yýkýlan bir köprü Yüreðime vurulan zincirdir ayrýlýk.
Sakýn bana ayrýlýk demeyin. Baþýma kaynar sular dökülür Yaþama sevincim söner Ayrýlýk, ayrýlýk… Ah bu ayrýlýk!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.