iki yakasý erguvanlý þehrimde, öyle bir yalnýzlýk ki, benim bile deðil... ; herþey gibi! mabedimin kapýsýnda soyar beni; yanýnda kýyafettir gülümsemek
...
klasik hayat akar zaman içinde aðaçlar konuþur rüzgarla yer toprak, açmýþ baðrý tüm dünyaya _ korkuyorum!_ saðým yaþam, solum boþluk gök/yüzüm okyanus; köpükler içinde boþ kaldýrýmlarý ýsýtamayan sokak lambalarýyla her ayrýntý karanlýk, köpekler ulumakta...
...
bir mum yakmýþým avuçlarýmda her nefesle dans eden
yalnýzlýk, ürkütmem seni; gel! siyah orkidem derinde ellerim üþüyor ki, oturmuþ köþe baþýnda aðlýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.