Ben de Ýstanbulu sevmemiþtim zamanýnda
Ama þimdi
Fikirlerim deðiþti.
Seksenli senelerdi, aylardan kýþa doðru
Sokak çocuklarýna biri ekleniyordu...
Onbeþ yaþýnda bir çocuk parkta oturuyordu
Evden kaçak olduðu, gözünden okunuyordu
Biri yaklaþtý yanýna, niyeti kendinden kara
Dedi ki gezilirmi çantayla, böyle ortalýkta
Götür bunu teslim et, Beyoðlu ara sokakta
Köksal otelini bul, ver resepsiyonuna
Ýstediðin zaman gel, beni bul orada
Artýk seninde bir abin var, Ýstanbulda
Uyanýða zor gelmedi kandýrmasý, haliyle
Çocuk teslim etti çantasýný, eliyle
Ne çantaya ne abiye bir daha denk gelmedi
O çantaya üzülmedi, aklý hep abi deydi...
26.07.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.