ne tuhaf... ne çabuk geçmiþ koca yýllar bir an gibi, dönüp sol tarafýma yaslandým bir an sanki, sýzý, týrnaklarýmdan beynime süzülür, ben yaþamadým diyorum hiç, her yer yabancý, her yer karanlýk, ulu ortada ölümler doðurur gün, faili ise meçhul...???/ zulüm insanlar tuhaf ve umarsýz...
üzerime þimþek, belirsizlik kusar gözler, durup, sorar olurum bir an, tuhaflýk neremde,? bir kaldýrýrým baþýmý, ben deðil hayat bir muamma ... serçe týrnaðý dinazor bedenlere, gam yükler, keder kusar kin kudurur düþlerde...
bilmem kim,? nerelerde ? nasýl ve niçinlerde sorgumaktan aciz, her biri bir yerde hoyrat, yarýnlara yaslanmaz, dünden temeli çürük, bu gün de kokuþmuþ, kirli ellerde nasýr tutmuþ küskün kimsesizliklerde, ölümler ölüm doðurur maðrur "gözler"de...
26.08.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
adalettr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.