Mor benekli bir kelebek düþlerim, Gün ýþýmaz çiçeklere konarým bazen, hüznü yüklerim kanatlarýma, umtsuzca bulutlara yükselirim...
süzüldükçe mazi kanatlarým arasýndan, bir hasret, bir hüzün, bir de ihanet yüklü bulut kümelerinden geçerim, deðer kanadým her defasýnda , kaybolur mor beneklerim, üþürüm.
süzüldükçe gök mavisinden sonsuza, bir sürüdür topraða yakýn, Akbabalar, çoðlýk, hücrelerinde iniler, gözleri ihanet dolu. yerden yele teslim uçurtmayý vurur maviden, keþfedebilmek için yerde yatan avýný.
Bir sevdadýr maviye uçmak, bir umuttur mor beneklerim bir düþtür çýrpýnan kanadým, barýþtýr dünyaya selamým maviden, kardeþliktir dünyam hücrelerimden mor benekli kanadýma düðümlenen. bir sonsuzdur aþklar yar dilinde tükenmeyen.... düþ ve umutlarým Mor ötesi... 20..7.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
adalettr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.