UNUTULAN Bİ ŞEY VAR

Mýzýkacýnýn, aðýr notalarýndan anýrýr çaresizlik senfonisi.
Yaþanmamýþ bakire aþklardýr;
Sigara dumanýnda arýyorlar, en ufak bir teselliyi.
Mostralýk meyvelerden su çýkarmaya çalýþýyor yaþanamayanlar.
Anýlarýn, buruþuk yüzlerinde ahkam.
Hüznün birdirbir oyunlarýnda, bitmiyor akþam.
Kendi baþýna, kýsa pantolonlu bir çocuk,
Çocukça topaç çevirme çabasýndadýr, dar sokakta.
Parke taþlarýnýn üstüne dökülmekte, resmedilmemiþ yaðlý boya.
Uzaklardan, gülme krizine girdi yalnýzlýk.
Yorgun balýkçýnýn kederli çayýnda yok bir tat.
Denizin bir ihaneti midir nedir, kalmadý balýk.
Þeceresinde hiçbir þey yok vefasýzlýðýn.
Amma bekletti beni be, gelmiyor özlenen yarýn.
Çýrýlçýplak düðünlerde, bilinmeyen aðýtlar yakýlýyor özlemlerden yana.
Kaybolmuþluklar çullanmakta serçe kuþun ölüsüne, acýmasýzca.
Önüme, aþýlamayan set çekti o kendini bilmez yýllar.
Damarlarý patlamak üzere olan ellerin koruduðu,
Eski bir gramofondan, baðýrmaya çalýþýyor o saf duygular.
Baþýný kaldýramýyor gelincikler, bahar uykusundan.
Soteye yatmýþ acýmasýz av peþindedir hazan…



(28 Ocak 2012 -10.Þiir Kitabýmdan)


Sosyal Medyada Paylaşın: