YAĞMURUN GÜNCESİ...

Bir lahzada saklýyýz:
Ben ve þehir ve de þiir.
Yoksa acýnýn laktozu muyuz?
Sözcükler ise
Yangýn yeri ve tüketilmiþliðin
Aþk dolu tebaasý:
Elbet sökün eden bunca acý ve hüzün
Neyin nesiydi zaman ve yalnýzlýk peki?
Kýþ güneþine hasret kaldýk üstelik
Hem de ta þimdiden.

Ýstanbul’un hangi ayaðýndayým sahi?
Sahici mi yoksa deðil mi bu rüzgâr?
Ruhuma sahip çýkýyorum
Sahipsizliðimi sahiplenen evren
Gölgemle aram iyi bu aralar
Sözcüklerim, ah, sözcüklerim yok mu?
Yoksa kitaplarýn rahminden de doðdum ben?

Atýl bir yürek derken bir tane daha
Nadasa kalmýþ þarkýlardan yaptýðým çýkýn
Elbet mevsimin yaþý ve rüzgârý
Büyüttüðüm kadar gözlerimde sair hatýrayý
Dünüme kefilim hem.

Nazenin ruhum kat çýktýðým
Olsa bile ufkum
Aslýnda ta baþýndayým yolun.
Varlýk katsayýmla muhatap hiçlik
Ölçüsü olmayan bir düþün de izafi duvarlarý
Kilit vurduðum yürekten
Firar eden o doku ve koku.

Yanlýþýma haizim
Üstelik doðrular iken tek hazinem.
Göðün kayýp yýldýzýyým kimi zaman
Bir çiçek olmakla iþtigal küflü resim
Saklý tuttuðum atim ve mazim
Þimdi sözcüklere sýðýndým
Öncesinde devasa bir çukurda debelendiðim
Sözüm ona mutlu ve huzurluydum
Görünmeyenin aksine.

Sýrlarým var ya da yok.
Bazen kýrýldýðým ortadan
Bazen sýrtýma saplanan ok.
Mevsimin de nefsi mi olurmuþ?
Hem de en alasýndan:
Yaðmurun güncesinde yazan rahmetin de alasý elbet
Pervazýnda güneþin içime dolan nem ve rüzgâr.

Mevsimle özdeþim hemen hemen
Latif bir esinti
Önünü alamadýðýmsa yüreðin
Kalemle muhabbeti.
Tam da dokunmuþken uykuya
Canlandýðým bir zemin
Canýmdan çok sevmekse nasýl da elzem
Nokta atýþý yaptýðým her acýda
Ýçimde büyüyen o devasa açý.

Varsa eksiðim
Olmaz mý taþan yüreðimden?
Kanýksadýðým her gün
Þerh düþtüðüm bir yeminde saklýyým hem
En alasýndan aþký diktiðim
Yanýk yüreðim ve tutuk nutkum
Açýlan her parantezde saklý ufkum
Bir selam çakýp da veda mý etmeli yoksa yalnýzlýða?
Ýzdiham yeridir yüreðim
Açýlan kapýdan girdim bir kez madem.

Sosyal Medyada Paylaşın: