Yoktuk

Susmuþtuk,
Ayný iklimin ayrý renkleri gibiydi nefesimiz,
Sarý ve solgun.
Birkac þarkýdan öteye gidemedik,
Bazý Sezen olduk,
Keskin býçak misali,
Bazý da Ahmet olduk,
Sürüldük dað bayýr,
Toplasan iki cümle kuramadýk.
Puslu bir havanýn,
Yoksul kalabalýðýnda kayýptýk,
Yoktuk,
Üþüdü ellerimiz otobüs duraklarýnda,
Beyaz bir sayfaya sýðýndýk,
Bir de pencere kenari koltuklara.
Iki dirhemlik sevdalarý,
Savurduk karla kaplý kirli semtlere,
Alnýndan optugumuz gecenin,
Karanlýðýnda,
Yoktuk,
Susmuþtuk...
Gülnaz..
Sosyal Medyada Paylaşın: