Þimdi akþamýn karanlýðýnda gözlerim, Hýrçýn sessizliðin zifiri mavisi kadar ezgim.. Kýrmýzý burunlu kýz çocuðu gelir aklýma , Ellerim üþüyende, Ve gidende sevgililer bir bir.. Özlerken sokak lambalarýný ben, Tek kiþilik bu þehirde , Ölürüm ben iki kiþi... Gülnaz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülnaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.