Hüzünlüyüm şimdi ben
Ömrümün baharýnda, bir kerecik gülmeden,
Sonbahar çýktý geldi, hüzünlüyüm þimdi ben
Hayata doyamadan, yaþadýðým þu handa
Sonbahar çýktý geldi hüzünlüyüm þimdi ben
xx
Baþýma karlar yaðdý, baharýnda yazýnda
Erkenden aklar düþtü þu taþ kesen baþýma
Daha ben, doyamadan yaþadýðým þu hana,
Sonbahar çýktý geldi hüzünlüyüm þimdi ben
xx
Ruhumda sýzýlarým, dört mevsimde yaþarken
Giyindim çýktým yola, henüz vakit erkenken
Heybemde yemiþlerim zorlanarak giderken,
Sonbahar çýktý geldi, hüzünlüyüm þimdi ben
xx
Bir sabah, yola çýktým hiç bakmadan halime,
Yolumda ne bulduysam, aldým kattým heybeme
Çýkmadan dayanýr’mý, hiç sormadým kalbime
Son bahar çýktý geldi, hüzünlüyüm þimdi ben.
xx
Yüksel m, yolluðunla gidiyorken heybenle
Yoruldun, Hak yolunda iniþ çýkýþ gitmekten
Oturmuþ, bekliyorken yaz baharý sen yine,
Son bahar çýktý geldi hüzünlüsün þimdi sen.
Ahmet Yüksel Þanlýer
05 Aralýk 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.