Gelincik Ömrümde Sevdim Seni
Gelincik Ömrümde Sevdim Seni
Baðýmlýsýydým aþkýn
Sonsuzdu kalabalýk
Yalnýzlýðým yabani,
Dostluðum acemi...
Çocukluðum daha emeklemek istiyordu.
Uykusunda seni sayýklýyordu bir ses
Flüt çalýyor,
Masallar anlatýyordu Peter Pan.
Çocuk kitaplarýndan
Çocukluðun kitaplarýna yapýlan serüvenlere
Tahta atlarla çýkýyordum.
Tanrý
Kurþun kalemle çizilmiþ o sarý güneþ
Batmýyordu hiç
Daðlarýn ardýnda.
Deniz ne olursa olsun maviydi.
Evlerin bacalarýndan yaz kýþ duman tüterdi.
Hayatý bir resme çivilemiþti tanrý.
Sen
Bir baþka sarýda
bir baþka dumanda
Baþka gözlerin ellerine doðmuþtun
Tanrýnýn baþka resimlerinde,
Rengi kara deðildi gözlerinin...
Kimdi sanki
O þiir-masalda doðan?
Þair çýðlýk atýyordu her þeye raðmen
“öyle güzel ki ölürüm artýk, beyaz uykusuz, uzakta” diyordu Süreya Kars’ta
Gül Cemali beyaz bir yýldýz þimdi, bir yýldýz kadar ölü,
Gökevi kadar kusursuz bir büyüyü ilikliyor kýrlangýç kanatlarýna… þimdi iþte o kadar uzakta…
Ben ki bir yaz çiçeði
Dað kýrlangýcý...
O yüzden hayaldi aþk...
O yüzden aþýktým aþka.
Kýsa sürsün ömrüm diye yalvardýðýmda
Tanrý gelincik koymuþtu adýmý...
Ýþte o yüzden sadece yazlarý dans ederdim kýrlarda.
Ve þimdi daha henüz yeni geçti
Dünde asýlý kaldý nefesim,sesim ve kýrmýzý beyazda k/aldý.
Uyku senli bir deniz , sonlu bir deniz
Ölümse g/öz/ünü bile kýrpmýyor halâ!
2 Nisan 2010-21 temmuz 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.