BİR ÖZLEM KANDIRMACASI

Vuslat’ýn elinde,
Saçlarý aðarmýþ eski bir keman.
Döktürüyor Nihavent Makamýndan.
Yalnýzlýðýmýn bir baþka telaþýdýr, mikrofon ayarlamasý.
Tahta gýcýrdamalarýyla seslenmektedir, yorgun sahne.
Sisli hatýralarýn masa servisi baþlar;
Buðulu duygularda, boynu bükük çýplak bir ense.
Morfinlenmiþ zaman, omuz atarak dikilir karþýma.
Bitmez sorgulamalarýndan da anlaþýldýðý gibi,
Sýðýnacak baþka bir yer de kalmadý bu aþkta.
Ve
Loþ ýþýklarýn cirit atma vaktidir.
Rengi gitmiþ perde aðýr aheste çekilir.
Akortlarý bozuk gecenin, sunumu baþlar.
Derken bütün umutlar gözleri baðlý, kenara itilir.
Yaþý geçkin bayan solist, eski þarkýlara asýlýrken.
Zor notalarla boðuþup, açmazlarý kazmalamakta.
Derin yüz çizgilerinde, mazinin ölü balýk parýltýlarý
Makyajýnda, inanýlmaz bir vefasýzlýk savaþý.
Hararete, tavan derecesinde kafa tutar.
Çýkarýr iç cebinden özlem adlý peçetesini.
Yüzümüze fýrlatýr, hediye mukabilinde.
Bulduðumu sandýðým özlem, buruþuk bir peçetedir artýk,
Yaþamýmým üstünde.
Ayýltamaz da Sonbahar’ýn yelpazesi beni.
Mýsralarýmda isyan, duygularýmda ricat,
Beynimde iflaslar keyfiyeti…



(25 Kasým 2011 – 10.Þiir Kitabýmdan)



Sosyal Medyada Paylaşın: