Geceleri dökülür kara teller omuzdan Güz yüzünü gösterme sen ol gönül çeraðým Yangýndýr yalnýzlýðým arta kalan anýzdan Çýktýðým sýrlý yolda sen ol gönül duraðým.
Sýrtýmda aþk yükün var gezerim dað ceylaným Yaðmur yaðýþ sel aldý, çýð gibi heyelaným Gönlüm enginden uçar pervaneyim Leyla’nim Doldu boþaldý gözler akmadý yaþ, kuraðým.
Dilimin kölesiyim kalem olur yazarým Arasýn öz bacýsý gözleri göy Hazar’ým Sür elini yarama dermansýzým azarým Çýrpýnan yüreðimde yar yanýndan Irmaðým.
Ruhum dara çekilir sevdan bende ebedim Günler aðýr geçiyor, yýllara of demedim Ne ikrarýmdan geçtim ne yolumdan dönmedim Bütün mevsimler göçtü, ömre düþen kýraðým.
Nefesin nefesime kim ola ki gerçeðim Umudun iþiðýnda açan ömür çiçeðim Kýzýl gonca içinden buket buket seçeyim Ýki cihan huzurda amade bir yüreðim.
Özlem’ e sabah olmaz, Seher düþsün günüme Yaralarýmý görsen dokunmazdýn tenime Gel ömrümün gazeli, baþtacým ol yanýma Yüreðimde bir gülüþ iste caným vereyim.
Özlem ÇETÝN MANÝSA 02.12.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.