bir yanýmda ; ilkgözaðrým , daha kendi gelmeden huzurunu gönderen , hasret ateþinin külleriyle büyüyen oðlum !
zaman geç olsa bile gözlerinin kahvesiyle geceleri demler iki yetiþkin gibi belini kýrardýk sessizliðin yastýðýn naftalin kokusunu hiç sevmezdi örümcek aðýný giyinmiþ rüyâlarýn gölgesiyle savaþýr korku dudaklarýndan genzine akardý gözyaþlarýnýn dolduðu gamzesi olurdum hep
sonunda inadý susar ve o ince çizgide son bulur gün yine , yeniden , aklýmýn duvarlarý arasýnda mekik dokurken þahlanýr duygularým yerle gök arasýnda s/aklanýr bitmeyen o nöbetler
diðer yanýmda ise ; besmelem bir annenin dualarýna deðen nûrun baba ocaðýna býraktýðý ayýþýðýydý kýzým !
boyuna bakmadan meydan okur abisine sözleriyle upuzun bir salýncak kurar tavanýn kirpiðine sallanýr , hoplar , sanki oyun bahçesinde artýk lambalarý söndürmeli polis amca ninnilerin þarkýlarýn naðmesi düþmeli dillere gözlerinin içinde filizlenen uykudan bihaberken ufaklýk o tatlý yüzü vurur karanlýðýn yataðýna perdesi düþer gözlerinin
sol yanýmýn dik duran yanýydý evlatlarým göðsümün ortasýnda baþlayýp ,cennetin kapýlarýna kadar götürürlerdi beni her gün