Ne sevdiðini bilir ne sevildiðini Kýrýp atar beðenmediðini (!) Oyuncaklardan hoþlanýr Babanýz huysuz çocuk gibidir ... Üç gün sonra da Arayýp sorar; nereye gitti Hani benim oyuncaðýmýn teki ? Anne der ki; Yeter artýk kendine bir düzen ver ! (Bir de çeki!) ... Bir sessizlik çöker içten içe ... (Peki peki, Yýllar önce kâlpten açýk Yazmadým mý sana çeki Ödeyemeyeceðim bedel Yazma üstüne yeter ki; Ama sen yazdýn !) ... Huysuz çocuða kýzdýn hep; O yüzden küstüm yaþama ben Oyuncaklarý sevmeyi Oyun oynamayý (!) Öðrenemedim gitti Rüyâ gibi masal gibi Çocuklar büyüdü Ben hiç büyümedim Hep huysuz çocuk kaldý kâlbim ...
Þaban AKTAÞ 25.06.2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
Şaban Aktaş (Homerotik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.