MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

GAMZELİ GÜL DESTANI
Şaban Aktaş (Homerotik)

GAMZELİ GÜL DESTANI







Hiç yüzünü döndürüp de gökyüzüne baktýn mý sen
Acýlardan merdivende yýldýzlara çýktýn mý sen
Güneþ olup da sevgiyle, yýldýzlarý yaktýn mý sen;
Nasýl açarsa çiçekler, biri geç diðeri erken
Yýldýzlar var içimde doðum sancýlarý çeken!


Güneþ sarýp da koynuna, götürürken gündüzünü
Çekerdin gözlerime gözlerinden gökyüzünü
Ceylanlarým yaralý, çöl kuþlarý duacý
Dönüþünü beklerken, ufuklarý tutardý kanlý acý...


Yüreðimin kirkitiyle damarlarýmda yürürken
Sendin yaþamý yýldýz yýldýz içime diken
Dev bir kaktüs aðacý mavileri yutardý...


Ne ayaðýmda pabuç, ne yüreðimde eldiven
’Býrak örtünmeyi; çýrýlçýplak gel!’ diyen
Neydi bu acýlý merdiven;
Yýldýzlara çýkar her akþam, gecenin lâmbalarýný yakardý...


Sahralarda yürüyen kumullarla, seraplý yangýnlara tutsak
Hüzünlü bulutlarla kuruyan dallara umutsak;
Bendim uçsuz bucaksýz, kapý kapý gezen
Ezilen yüreðimin eþiðiydi, gezinen sevgi ateþiydi
Özümdü ateþ olup yanan, yangýnýna dayanan...


Iþýl ýþýl tonlarla, kamyonlarca yalnýzlýðý umutla dolduran yýldýz
Sevenleri ayakta tutardý, umarsýz gecelerde; acýmasýz...



-II-


Zalim bir avcý bölerdi uykuyu
Yuvasýnda kuþlarýn vurulurdu tatlý düþleri
Göçerdi kaçabilen, sevgileri yasaksýz uzak diyârlara
Yuvanýn ateþi söner, ayrýlýðýnki yüreklere inerdi;
Yiterdi yavrularý eþinden ayrý...


Duyar mý hiç avcýnýn umuru
Kanadý kýrýk her kuþu, tam isabet vuruþu, yükselen gururuydu
Sýrtýndaki çantayý, filesini doldurdu mu
Baðlayýp asardý ayaklarýndan kemerine, zalim vurdukça vururdu...


Yanar yanar kor mu olur, küllenir de kör mü olur
Gideni sevgi mi döndürür, ateþi ateþ mi söndürür
Milyon aðýzlý krater, yaþýn yaþýn akar gider
Gözleri katmer katmer, lâv lâv olur yakar gider
Gözleri açýk her kuþun; kanadýnda saçma, yüreðinde kurþun ...



-III-


Koparken dünyamýz güneþten
Ýçimize de düþtü o ateþten
Saçlarýný dolayýp boynuma, sürürken kemendinde
Sendin baðrýmý deþen
Sendin günden güne yüreðimde güneþleþen ...


Umutlarý haþlarken, yeni güne baþlarken,
Anladým seni sevince, bir yýldýzdý güneþ de
Güneþti sevginin özü;
Karanlýðý sevmez, gözüne uyku girmezdi
Ayrýlýða gelemez, yüreði kanar
Aðarmadan þafaðý hançeriyle yarardý
Ayrý düþen parçasýný ufuklardan sorardý...


Sularda bulur kendini ýþýl ýþýl
Gündüzü baþka, geceyi aþka sarar
Ayrýlmadan gökyüzüne sevgisini eker;
Yokluðunda geceye bekçilerini dikerdi
...
Seher yeliyle, haydi kalkýn uykudan
Doldu süresi umut yemenin
Þimdi çalýþýp üretmenin, sevgiler türetmenin sýrasý derdi;
Toplayýp sofrasýný dürer,
Çekilmeyeni sofradan, týrpan ateþiyle biçerdi...


-IV-


Böyle doðdu bilki
Yanaðýnda güneþ tutan yýldýzlarýn en ilki
Çoban kýrlara saldý koyunlarý kuzularý
Çoban Yýldýzý aldý sevdalarý sýzýlarý
Yeryüzünde ölümsüz, yýldýzlardan gayrý ne kaldý ?



Döner devran kayarýz, yýldýzlara merdiven dayarýz;
...
Bir avuç güneþ için dövüþen sevdalý yürek
Uðruna gün gelecek,
Yýldýzlar da tek tek þehitler verecek;
Böyle deðilse gönülsüz ayrýlýklar,
Bir yýldýz daha düþsün gökten ne çýkar?


-V-


Bencileyin çekmeyenler, bu sevdanýn acýsýný
Bilemezler gülüm; dikenini, sancýsýný
Uçarken ben alev alev, baþýmý alýp göklere
Gelemezler benimle gömüldüðüm yerlere
...
Baþýný göklere hiç çevirmedin mi sen
Kayarken bir yýldýz hiç görmedin mi sen
Sakýn korkma; at korkuyu yüreðinden
Yýldýzlarýn da gözü vardýr, düþerken de tutar elinden!



-VI-


Varsa bildiðin baþkaca güneþler; söyle sevdiðim
Birdir bildiðim
Gözümle gördüðüm, çemberinde döndüðüm; ya sevgi ya ölüm
Sevginle pervaneyim, ekseninde merdaneyim
Boþ inan gerisi; kuyrukluyýldýz hikayesi
...
Gerçekte yeldeðirmeni, yel eserse dümeni
Dön artýk rüzgâr gülüm; haydi, boþuna mý dönüyor dünya
Kokla beni, kokla doyasýya
Alýp gitmeden ölüm, kokla be, kokla gülüm
Gerçek burda aklýmýn erdiði; belki ermediði
Ne acýlý kederli, ne güneþ’ ler vardýr daha
Daha yakýcý daha güzel, görkemine biçilmez paha
Elma, armut, ayva, þeftali, kayýsý kiraz
Ne varsa baðlarda; yazýn biraz, güzün biraz
Hepsini koyar da filesine; bildiðim güneþ yýldýz kalýr elinde...



-VII-


Ay Güzeli Sevda Seli;
Çekmeden seni beni daha büyük güneþ’ler
Sýký tut ellerini, sýký tut ellerimi, soðumadan sýcak düþler
Her telden bir senfoni; tüm yýldýzlar davetli
Bir beyaz gül göklerde, Dolunay’dýr çepeçevre
...
’Bu gün ayýn On dördü; kýz saçýný kim ördü?
Ördüyse yârim ördü, gördüyse kim gördü ?’


Kova Burcu Koç Burcu bakýþýyor göz göze
Sevgileri burcu burcu, oturuyorlar diz dize
El ele güneþ’le dolunay;gülü gülle kesiyor(?)
Ateþ gülü ay gelin, sevgiden fýrtýnalar esiyor...


Yýldýzlar falýnda bakýlmýþ bakýsý;
Güneþ yörüngesinde görmüþler dünyayý
Gerdanýna ** dolamýþ sevmek için gökte ay’ý
Çoktan yakýlmýþ ellerinin yakýsý
Yüzünde gelin hüznü, saçlarýnda kýna kokusu ...



-VIII-


Dost akraba herkese güneþ’ten davetiye
Kuzey Yýldýzý nikâh memuru, soruyor
Ya evet , ya hayýr
Evet ! diyor evrenin kulu
Sevgi dolduruyor içindeki boþluðu
Düþüyor gönüllere yýldýzlarýn sarhoþluðu ...
...
Çoban Yýldýzý üflerken kavalýný
Ezeli ve ebedi sevgilerin en güzelini dillendirip
Þenlendiriyor evreni bir mutluluk þarkýsý
Gülümseyen dolunay’ýn boynuna asýlýyor
Koskocaman güneþ halkasý - O - en eski düðün takýsý
Ýþte aþk; güneþ’in ay’la tutulmasý ...
...
Kabul edilince yüz görümlüðü
Konduruyor öpücüðünü güneþ; açýyor ay yüzünü yavaþça ...
...
Sýrayla tüm yýldýzlar taký töreninde
Samanyolu’ndan bir vâls
Dönüp duruyorlar hâlâ evrende
Bitmeyen aþk; sonsuza kadar ilk dans !



-IX-


O gün bu gün yýlda On iki bal/ayý
Kimse indiremedi gökten yere güneþ’i ay’ý
Ne zaman bir yýldýz kaysa gökten
Bir âþýk iner yeryüzüne
Bin sevda uçuþur yürekten
Bakma gülün küle döndüðüne; yýldýzlar da etten ve kemikten!
...
Dilek tut; bir yýldýzýn kaydýðýný görünce
Unutma bir gün ben ölünce!


-X-


Seninle geçtim Konya’yý
Gezdim bütün dünyayý
Gül yüzüne bakarken
Aldým aþkýnla güneþi’nden payý
Güzel Atlar Ülkesi’nde sevdim dolunayý
Oradadýr Ay Güzeli, oradadýr Erciyes, Hasan Daðý
Ateþ sardý yüreðimi; sevmiyorum uyumayý
Yüreðim volkan, orada Sevda Seli Kýzýlýrmak
Kamçýlarken güneþ, ay yüzüne doludizgin duygularý
Sevgiler sürmekte düþler ötesine...
...
Düþler ersin muradýna, biz çýkalým kerevetine
Çýkamazsak bahtýna, sevenler otursun tahtýma
...
Yalnýz sana aldandým,
Boþverdim parasýna puluna servetine
Yalnýzca seninle oyalandým; sana yandým, hasretine !



-XI-


Ey göklerde dolunay; yüreðimde izdüþüm
Yalnýz kendini deðil, hele beni bir düþün
Güneþ olur yakarým kendimi
Yüzüne gözüne bakarým; tutamam ellerini
Dokunsam sana; yýldýzlar vuran vurana
Kopar kýyâmetler kýran kýrana
Gel, sen güneþ ol da dayan buna;
...
Al beni kucaðýna
Ateþinden ateþler sun ocaðýma
Aþkýnla tutuþsun evren; seninle benimle kurulsun yeniden...


-XII-


Oynama çocuk benimle
Yürek basket topu deðil
Geçip geçip çemberinden
Yine düþüyorum ellerine
Bir daha dünyaya gelirsem
Yýldýzlar top, dünya sepet
Seviyorum seni delicesine;
Ýþte evet
Koparsa kopsun kýzýlca kýyâmet!



Þaban AKTAÞ
14.02.1997 / VALENTÝN




[
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.