Rüzgârýn
Döþ döven türküsüne
Karýþan
Çöplük martýlarýnýn
Çýðlýðý
Yankýlandý kulaklarýnda
Üþüdü!
Bulvar ayazýna yenikti
Teni
O yüzden
Daha bir derin çekti
Tiner kokusunu
Oysa
Daha aðýrdý
Kentin
Bir ucundan
Diðer ucuna giden
Ankara’nýn
Ýs kokusu
Hissetmedi!
Uyumak istiyordu
Uyumak
Ve
Hiç uyanmamak
Sarýlýp
Kabanýndaki
Utancýmýzýn yýrtýklarýna
Uzandý
Sakarya sokaðýnýn en ücra bankýnda
Kapattý gözlerini
Gök griye döndü
Ýlk kar onun üstüne düþtü
O
Ýse
Uyanamadý
Bir daha
Telaþlý adýmlarla geçtiler
Donan teninin
Yanýndan
Sabahýn hayrýna inananlar
Kimse fark etmedi
Bir
Eksilen olduðunu
Yaþamdan
Kar’ý düþündüler
Yalnýzca
Henüz evinin sýcaðýný teninde taþýyanlar
Ölüm deðildi
Onlara
Kar
Ankara’nýn yüzüne deðen en güzel düþtü...
Taylan KOÇ