Çocukluðumun sancýsýydý
Her
Kapadýðýnda gözlerini
Korkardým!
Çoðalýrken sessizlik
Çöplük martýlarýnýn
Çýðlýðý karýþýrdý
Bozkýrýn ayazýna
Kentin
Bütün kaçaklarý gelirdi
Göz hizama
Sararýrdý
Elim/ayaðým
O zaman
Kendimce
Var edip
Düþselime
Yýlký atlarýný
Üzerinde çýrýlçýplak
Süvari olurdum
Kendinden kaçan
Rüzgârý döverdi yelelerim
Dörtnala geçerdim
Dut aðaçlarý arasýndan
Hiç bitmesin yol diyerek
Biterdi titremelerim
Oysa bilirdim
Ölürdü atlar yol yorgunluðundan
Çabuk geçti zaman
Alýp korkularýmý kanatlarýnýn arasýna
Onlar bilinmeyene gitti
Býrakýp beni yaþamýn gerçekliðinde
Büyüdüm
Siyahýn yoðun bakýþlarýnda
Dik durarak yaþama
Þimdi dudaklarým mühürlü bir sevdaya
Sense
Sonsuza dek
Kapadýn gözlerini
Ve
Bilmiyorsun
Ben artýk
Hiç
Korkmuyorum baba
Taylan KOÇ