Vazgeçilmezim

Yorgun bir pazar sabahýna uyanmak
Ýstemsizce
Sýradanlaþan bir ömür
Anlamýný yitirmiþ bir þehir misali
Sevdasýz bir sabaha günaydýn diyorum
Dýþarýda olabildiðince soðuk bir hava
Sana þiir yazarken buz kesiyor parmaklarým
Zihnimde onca cevapsýz sorular dolanýrken
Beynim kalbime söz geçiremiyor
Kontrolümü yitiriyorum
Fýrtýnalar kopuyor içimde bastýramayacaðým bir eyleme dönüþüyor
Aþamadýðým engeller biriktiriyorum
gün be gün
Her defasýnda baþa dönmekten usandým
Direncim kalmadý
Bir kývýlcým ile kül olur yorgun bedenim
Ruhum delirircesine yanarken göðüs kafesimde
Aðýr aðýr tükeniyorum þu gencecik ömrümde
Gönül bahçeme bir karanfil dikemeden soldum
Zayýf bir rüzgarla kýrýldý dallarým
döküldü yapraklarým
Ne kokum kaldý geride
Nede senden geriye bir koku
Öyle özlüyorum ki seni ey sevgili
Martýlarýn kanatlarýna bir þiir iliþtiriyorum
Uçuruyorum maviliklerin derinliklerine
Kendinden vazgeçti martýlar
Bir ben vazgeçemedim senden
Seni sevmekten

Servet KURT
Sosyal Medyada Paylaşın: