Zünnûn

Kalbimle kuþ tuttum,
Kuþ sizlere ömür, kalbim kuþ oldu.
Tek kanatlý kuþ oldu mutluluklar,
Atmakta kalbimin ortasýnda naralar
Nakarat oldu dilimde kederin naðmesi,
Dilimin kimliði oldu; Keder,
Çile, hüzün, dert ve efkar.
O efkar ki þiirin düþünce biçimi,
Düzyazýsal bir felsefe hasbihali.

Gökyüzünden
saðanak saðanak yaprak yaðýyor,
Yeryüzünden sarýmtýrak yaðmur savruluyor .
Hüzün sarýsýna boyandý kalbim,
Siyahýn kýrk tonu ile bezendim.
Derviþ kesildi þah damarým,
Ruhum, zihnim ve varlýk atlasým.
Ses etti kalbimin derinliðinden bir pinokyo
’Hiçlik ve varlýk birbirinden doðar,
Birbirinden batar feleðin ilmikleri’
Yalanýn bini bir para,
Uzadý tahtadan burun, uzadý kýzararak.


Benim ismim Zünnûn;
Balýðýn sahibiyim.
Benim adým Zünnûn;
Balýðýn kendisiyim.


Sosyal Medyada Paylaşın: