EDİNDİĞİM MERTEBE...

Zikredilen her duygudan akan akýþkan
Sözcüklere bulaþan gözyaþým
Bir minval ki öykündüðüm
Binlerde sudan sebeple ýslandýðým
Ama kuru ruhum ve vicdaným
Kurumasa da gözlerim
Ne özlerim eskiyi ne de özne bilirim sende saklý nesneyi.

Göðün tanýklýðýnda bir dua.
Aþkýn varlýðýnda andýðým sadece Huda.
Serilip serpilen hayal bohçam
Kimince çekiþtiriliyorsa varlýðým ve gönül teknem
Basit bir sayaç deðil yürek
Ufka ýrak bir yolculuk da deðil tutsak
Olduðum sadece kâinat ve adalet
Ha bu dünyada ha yarýnda saklý
Olsa da binlerce ihanet
Ýçimdeki sayýsýz yara
Sözcüklerin üþüttüðü binlerce yama
Isýndýðým sadece rahmet ve aþkýn teyakkuzu
Sarpa saran hangi acý ise dokunaklý
Filan da deðil yüreðin asaleti.

Kimse acýmasýn da sevmesin de
Sevip sevmeyi öðreten sadece Rabbim.
Kenetlendiðim gün ve ilham
Sarmalýnda inancýn büyüyen yürek teknem
Salýndýðým.
Kimi zaman alýndýðým.
Bazen al aþaðý edildiðim
Hangi varlýksa benden elini eteðini çeken
Olsun var benim d/okunulmazlýðým
Üstelik sadece bu gün deðil
Bilemezsiniz sizler kýyýsýndan döndüðüm ölüm denen selin
Eller bile uzak tutmuþken yeri göðü
En çok da yerin göðün birbirine karýþtýðý
Ayrýþtýðým bir varlýk ki edindiðim
Aklým mukayyet Rabbime
Ve vicdaným
Ve sarnýcým
Ýçimde saklý gizem
Gizemde saklýyým madem
Ýhanet edemem ben kendime de evrene de
Aslýma dönük her alkýþ
Edindiðim mertebede
Saklý o gönül muhabbeti bilemezler de nasýl nasýl elbet
Rabbimle.

Kaynaþtýðým binlerce duygu ve cümle
Portatif idam sehpamla sallandýrýldýðým gök kubbe
Gel gör ki her daim sahip çýkan biri var illa ki
Bilemezler içimdeki mecazi aþkýn çektirdiði elemi
Ellerim sýcak yüreðimde saklý mahzen
Kuyulardan kurtuldum defalarca ben
En çok içime düþtüðüm
En çok dýþýma serdiðim
Varlýðým sadece emanet Rabbime
Sadýk kaldýðým dostlarým dualarým
Sevdiðim yürekte saklý kerametle.

Azýmsandýðým bir hutbe yazýlmamýþ
Sözlendiðim bir rahmet Rabbim iken kuþanmýþ
Yakmadým asla gemileri evrenle
Kapýp da koyuverdiðim göz yaþlarým
Silen sadece emin olduðum yolun yolcusu
Aþka kazýk kakan bir yürek ki
Muhabbetin de matemin de kýblesi.

Doðurgan her yeni gün ve insan
Ama illa ki O, kutsayan
Acýlarla hemhal ama acýtmadan
Sözcükler yakarken canýmý üstüme alýnmadan
Ne akar ne kokar üstüm baþým
O hüzün hýrkasý ki en sevdiðim yoldaþým
Ve hüzün tekkem aþkýn sapaðýnda
Yüreðin muradýnda
Sadece Rabbine sevdalý bir fani görünmese de
Kimselerin gözüne
Varsýn kötü bellesin kimse
Sakýnmam da gözümü
Sakýnýrken içimdeki t/aþkýn rahmeti
Ölene dek sevdalýyým ben bu aleme
Kimse racon kesen aþka ve sevgiye
Tuttuðum ve tutulduðum tek ýþýk
Görünmezin mealinde yanan umut diye hece hece.



Sosyal Medyada Paylaşın: