Yusuf'un Düştüğü Kuyuyum

Hüznüm Yakup kokuyor,
düþlerimde zeytin daðý çiçekleri.
Portakal renkli çiçekler,
Dilime deðiyor binyýllýk susuþ.
dudaklarým med oluyor,
Cezir gömü oluyor mabedin karanlýðýnda.
Elifi elifine meal ediyor beni,
mabedin siyah gülleri.
Ben Yusuf’un düþtüðü kuyuyum,
suskun, sessiz, nefessiz ve ketum.
Yeremya’nýn çýðlýðý,
Zekeriyya’nýn kesilen boynu
Ýsa’nýn kuzusu.
Mahrecim kanýyor,
ses tellerim kopuyor.

Kudüs,
beni benden doðuruyor
annem oluyor.

Orhan Kanza


Sosyal Medyada Paylaşın: