Küçük Kızın Masalları

Acýyý çektim üzerime
Üþümesin diye yalnýzlýðým
Ben takvim sayfalarýnda aradým yýllarý
Top yekün atamazdým ya maarif takvimlerini
Býrakamazdým ya yaðmura
Yalnýzlýðýmý güne böldüm saatler saniyelerde gezinirken, ömrümü çarpýp böldüm dostlara
Boþ salonlarda izledim kalabalýk aþk filmlerini, yalnýz
Yalnýz deðilmiþim gibiydi ya o günler
Þimdi istemiyor caným o beyaz ekrandaki hiçbir renge bakmayý
Balkondaki çiçekleri kanatmayý
Gök/yüzünü aðlatmayý istemiyor yüreðim

Kendi içime çekildim
Aþklarým tabutlarda
Ama yaþýyorlar hala iç denizlerimde
Akýntýlarda sürüklenmiyorlar daha, inanmazsýnýz.
Düþlerim halen özlemlerle yüklü...
Bazen,
Gezdiðim þehirler geliyor aklýma
Saat kuleleri...
O zamanlardan mý takýlmýþtým zamana,
O zamanlardan mý kalmaydý hayranlýðým insanlara; anýn aktýðýný haykýran kalabalýða?

Rayihasý okunurdu sahaftan taze! çýkmýþ hatýra fotoðraflarýnýzýn
O kadýna ben de aþýk olurdum
Adýný bilmediðim iki yaramaza hüzünle bakarken;
Uzanýr okþardým saçlarýný
Dokunurdum siyahýna gözlerinin
Beyaz yakalý siyah önlükleri hatýrlatýrdý bana; þimdiki zamanýn dedelerini !
Hatýrlatýrdý ilk okul yollarýndaki beni
Hatýrlardým çocuk olduðumu
Hatýrlardým sevdiðimi;pamuk þekerlerini
Leblebi tozunu
O ucuz sakýzlardan; gözlerini gözlerimden ayýrmaksýzýn bana dik dik bakan arap kýzý
korkutamazdý beni
Gider sarý gofretlerdeki zürafalarýn bacaklarýna sarýlýrdým korktuðumda;
Kollarým hayvanat bahçesi olurdu
Biraz kolonyayla bir zürafa doðururdu kaðýt;kollarýmda...
Her yaðmur yaðdýðýnda pencerelerdeydi gözlerim!
Arap bacýlarý merak ederdim
Severdim onlarý
Gülümserdim onlarý her andýðýmda
Aslýnda;

Arap kýzlarý olmazdý bizim oralarda

Takýntýlýydým o zamanlarda da
Nedense düz gidenleri sevmedim satrançta
Filler bana göre deðildi mesela
Piyonlar bana göre deðil
Harcardým onlarý acýmaksýzýn
Ne þahta gözüm olurdu
Ne de vezirde
Atlarý severdim en çok
O yüzden at gibi gezerdim; önce yollarý, sonra yýllarý kaplayan o karolarda
Hep at olurdum
Hep yan yollardan giderdim gideceðim yerlere
Filleri hiç sevmezdim
Kaleler korunaklýydý
Rokta þahýn korunmasýndan daha çok
Kalenin özgür kalmasýna sevinirdim...
Kum saatleriyle oynardýk arkadaþýmla satrancý tahtalarda
Beyaz aydýnlýktý
Sanki siyahlar baþtan kaybetmiþ gibi gelirdi...
En çok beyaz atlara aþýktým.
Yine þiir gelirdi aklýma
en çok çocuk þiirlerini severdim,mesela..
o zamanlarda da...
Elif be te se cimden öteye gidemedi camii maceralarým
Ihlamurlar, çam kozalaklarý,camiinin çok musluklu sebili kaldý çocukluðumdan hatýra...
Þimdi geziniyorum da oralarda
En çok ne acýtýyor biliyor musunuz canýmý
Ýçimdeki çocuðun oralarda koþuþturamamasýna kanýyor yürek

Ne zaman büyümüþtüm,
Hatýrlayamadým þimdi/de.
Geçmiþ; tadý damaðýmda kalmýþ bir kalabalýk
Yalnýzým desem de yalnýz deðilim ki artýk...
Kalbimde aþklarým, aklýmda þarkýlarým, içimde çocukluðum ve kahramanlarý varken,
Söyleyin ayýp olmaz mý onlara
Söyleyin...
Bu kadar kalabalýkken yalnýzým demek;
Þarkýlara,kendime,çocukluðuma ....
24 mayýs 2010...........memleketim,memleketim,memleketim....
Sosyal Medyada Paylaşın: