DEFNE YAPRAĞI
sen, istediðin kadar altýn kaplama iplikler dola boynuna
üstüne oturmayan ütüsüz bir pantolonun en lacivert halindesin
ve sürekli kýsýlan bir ses bu
içimin en mahrem yerleri kuytu bir köþede çözülüyor
bu yaðmurda ilk ýslanan ben deðilim
yaðmur bu, üstüne yaylarý yerinden fýrlayan bir þemsiyeyle
sýrýl sýklam olmaya çalýþýyorum
içinin diþ izlerini saymak ne haddime
Ben içine kurt düþmüþ bir elmayým
sevgilim, ben kalbimin küf tutmuþ halini de bilirim
anason koklamýþ halini de
ince gerdanlý kadýnlarýn
voroþ tadý vererek sevdiði þairlerin kaç diz üstü komplimana
soyunduðunu da bilirim
Burayý biraz açalým
böyle bir çýban var, etrafýnda karýncalar göbek atan ipek böceði kadar
þarkýlar söylüyor Nalana
gözü kaþý ayrý oynayan bir çaðýn kuyruðuna sýkýþýyor türbanlý kadýnlar
ah! Müjgan’ýn etekleri bir uçuþsa
dudaðýndaki viþne tadý verilen ruj daðýklýðýndan
aradaki kol düðmelerini sýyýrarak kavrulacak biliyorum
heyy
dar pantolonlar benim
sizdeki basma elbiseler kadar entelektüel olmasar bile
göbek kýsmý açýkta kalan ahlaksýz
bluzlarý da ben diktim
öyle ya, kalýn kalçalý, kahverengi benli kadýnlar
sarýþýn kýzlarýn gövdesinden tutacaksa
bir omurgasýný sütyen lastiði gibi kalçasýna asanlarda
kahve köþelerinde kaç zar atacak, bilelim
asýl sen o zaman gör
meyhanedeki ney sesinden soyunan þairlerin dil rengini
Hepsi ayný mektuptan, üçüncü þahýsa gazel okuyor
Tatsýz bir üzüm lekesiyle kaç kez öpüþtüklerini
saymadým ama,
onlarda biliyor bunu
ben, bu mektuplarý yazdýðýmda
denizin en turkuaz halini sevmiþtim
yüksel topuklu ayaklarýyla
senin ela gözlerinden kaç dilber geçerse geçsin
benim orda öznesiz bir halim var
yaðmur bitince sallanmaya baþlýyorum
yan yatýrýyorum omzumu diðer omzuma bilemezsin
nasýl anlatsam,
Ýstanbulun deniz görmeyen diðer bir tarafý daha vardýr
defne yapraklarýyla süsledim sabahýný
þimdi bütün,
yalnýz kadýnlarýn kirpikleri ok satýyor..
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.