Eli yüreðindedir akþamýn Birazdan bulutlarda çöker üstüme tüm dinginliðiyle. Ve ben kahverengi gözlerimi yumarken Eylülün dilinden konuþuyorum Belki dinleyenler olur bu kuru sessizliði kim bilir En acý olan da, bu kimsesizliðimden kimsenin haberi bile yok Seninde Ve kalbimi tekmeleyen bu yaðmur sonrasý rüzgarlar alýp götürse beni, diyorum Hem karanfilleri koklamak için deðilmidir böylesi vedalar Daha ne bekliyorsun ömrüm Ýnsan kaç kere ölebilir ki
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.