ÝZMÝR ÜÞÜMESÝN Yusuf Yýlmaz Bu akþam bir gariplik çöktü üzerime. Hava ayaz, üþüyorum. Gökyüzünün maviliði bile avutmuyor beni. Ýzmir’in daðlarýnda bir kuþ, Kanatlarý kýrýk. Yaðmur yaðmýyordu Ama her yer ýslaktý. Evler yýkýk, bað bark yok. Yatacak yer yok. Mezar kazmaya gerek yok. Yerin altýndan duyulan acý bir çýðlýk! Sonra derin bir suskunluk. Ses ver gardaþ! Uykusundan uyansýn insanlar. Üþümesin çocuklar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.