KASIM KASIM KASIM...

Oysaki gözümden firar edendi
Güneþin solup artýk gülmediði
Ve onca nida
Sükûnet dileyen tanrýsal bir vakur
Elbet dik baþlý acýlarým ve yokluk
Ýþte muþtalandý aþk ve sadakat
Gönül fenerim söndü söner
Gitmeye kalksam saklý mýyým sahi
Ýçinde devindiðim sefil dünyada
Bir o kadar temaþa
Aþka da kýydýlar ya sonunda.

Ben mevsimsiz bir rüzgârým
Titrer bacaklarý kaygýlarýmýn
Dinmek bilmeyen bir saðanak
Efkârýn yüzölçümünde saklý aþkýn fermaný
Bir düþüm bir düþtüm bir de düþüncelerime
Týrmanan kedi yavrularý gibi
Ýçimde saklý sýzý
Ýçimde saklý acý ve sözcüklere
Basarým ki kalýbýmý.

Sahi ne tavus kuþuyum ne yaralý bir kumru
Kasým kasým kasýlan mevsimde nöbetteyim
Kasýmý içime çektiðim her þiirde
Kandýðým tüm insanlara
Kanamadýðý kadar yaralarým:
Bahtýn rüzgârý
Göðe dokunan aþkýn eli ve ötesi
Bilinmeze gebe masalým
Sökülen yüreðim
Sökük cübbemden firar eden nice þiir ve hikâye…

Göz ucu baktýðým bir dünyanýn da özeti
Yazmadýðým kadar yandýðým
Yanmak ne ki küle döndüðüm
Kulu olmaksa Mevla’mýn
Þükürler olsun ki minnet etmeden
Yaþadým bir ömür kimselere.
Üstelik aþkýn asasý dikili yüreðimde
Külüstür bir arabanýn tutmayan freni gibi
Çarptýðým bunca duvar
Öncesinde diktiðim nicesi
Yeter ki ulaþýlmazlýðýn þeceresinde
Vuku bulsun hayallerim…

Yalnýzlýðým ýslýklanan
Acýlarým yuhalanan
Gönül gözümde olmayan o perde
Þimdilerde eþlik eden rüzgârýn ferine
Ölümüne sevdiðim ne ki
Ölmeye bedel bunca yara ve yasý
Kime sunmalý da
Düþeyim yeniden rahmine evrenin…

Doðduðum gün kadar masum kalmanýn bedeli mi yoksa
Varlýðýma ket vuran bunca zulüm
Ölümden betermiþ direnmenin meali
Denk düþerken yazmadýðým þiirlere
Can veren sevgime de helali hoþ olsun
Hiç olmadýðým kadar yanýk teninde hayallerin
Varlýðýma delalettir bunca kelime
Göz oyasý yüreðin de þahikasý
Özümsediðim bir özlem ki
Dokunmaksa ölüme
Varsýn dinsin bunca hüzün
Kardýðým binlerce yemin ve sözcük
Kurban olsun hayal yüklü günlere…

Sosyal Medyada Paylaşın: