adýný yaðmurla yazmak istedim fakat yaðmadý güneþ ýþýnlarýný da tutamadým kumsala yazdým deniz kendisine aldý seni sevdim seninle nefes alýyordum sensizliði düþünemiyordum senin olmadýðýn yer karanlýkla aynýydý güzel bir manzara ne ise sen oydun resmini yapmak istesem de yapamam fakat kelimelerle çizebilirim seni þiirlerle püskürtürüm renkleri kayýp zaman olmazsýn bana söylenmemiþ sözler gibi sessizliðini bende býraktýðýn her izi resmedebilirim tüm yazdýklarýmla seslen yeter ki tanýrým nerede olsan o müzik sesini o özgür martý çýðlýðýný ah evet, hayat bizi sürükledi hayatým senindi beni , sen kaybettin seni , ben kaybettim kalbim yorgun kalbimi acýtýyor savrulmalar baharý bana geri getirirdi gülüþlerin uzakta olan yüzünü unutturdu gölgeler eken fýsýltýlar herkes kötü olmuþ yanýlmaktan yoruldum hayat bizi ayýrsa da görmediðim an yok seni sensiz geceler güvensiz rüzgarlar da sinirli burada buna da alýþýyorum ellerimi tutan ellerin de yok ben ve kendim yalnýz devam edeceðim hayata …
mustafa kaya 07.11.2020 / çengelköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.