bir aðacýn kurumuþ kabuðundan dokundum dünyaya ellerim yaktý canýný ben yine de sevdim gövdesinden ayrýlýp kopunca bir parçasý gözlerimi kanattý acýsý iþte ben o zaman gerçekleri görebildim kuruyup düþmek dedim sonunda tüm gerçeklik topraða kavuþur hayaliyle kaçýnýlmaz sonuna boyun eðdim
bu yüzden bana kýrgýnlýðýný anlatma yeter söylesene kuruyup giden bir aðaçtan daha mý derin kesiklerin
ayaklar altýnda ezilmiþ bir çiçeðin umuduyla sarýldým hayata yeniden tek parça olmak imkansýzdý biliyordum bir nefes ötemde çýrpýnýrken kalbi tarifsiz acýlarýyla tek tek yüzleþtim yitip gitmek dedim sonunda tüm gerçeklik toprakta huzur bulur hayaliyle nefesinin durmasýna izin verdim
bu yüzden bana acýlarýný anlatma yeter söylesene ezilip can veren bir çiçekten daha mý beter halin
yüzünde vahþetin kirini taþýyan küçük bir çocuðun gözüyle baktým dünyaya ne aklým aldý gördüklerimi ne de dilim dönüp anlatmayý becerebildim ve bir kere daha görünce insanýn peþinden sürüklediði tek gerçekliðin yýkým olduðunu topraðýn da asla huzur bulamayacaðýný kabul ettim
iþte bu yüzden bana gelecekten de bahsetme yeter söylesene cebindeki bilyeleri kana bulanmýþ bir çocuktan daha mý büyüktü ki derdin
y...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.