KASIMA AÇMIŞTIM Kİ KOLLARIMI...

Ölü bir düþün yasýný tutmuyorum artýk
Ne de olsa üstü örtülü üstü ütülü ölülerimin
Acýnýn hacminde kifayetsiz bir küfeyim son zamanlarda
Ýçinde pejmürde acýlar saklý
Mayalanmýþ yerin göðün
Meramý dile gelmeyen nice günün.
Sözcüklerim ne sýrýtkan ne akýþkan
Acý gibi açýsý olmayan bir yýldýz kümesi gibi
Saðalttýðým her ne ise…

Sadece Rabbimin nezdinde
Bilinmezliðime sirayet eden gün ýþýðý gibi
Neresinden yakalasam sahi?
Bir kýrbaç bir hallaç
Bir de sayacý mevsimin ve yüreðimin
Tefe tutan kimse haraç mezat
Yorgun kümelerin iz düþümü
Gürültünün merkezinde
Sessiz bir terane saklý içimde en derinde
Dalkavuk kuþlar pervazýnda göðün
Temcit pilavý gibi acýtan sözcükler
Hak etmediðim ne ise
Ýtiraz etmekten öte
Yaþadýðým kâbus ve mazlum benliðim
Elbet sadece O’nun nezdinde
Yuhalandýðým tarafýnca nice münafýk gölge
Oysaki tanýmam etmem hiç birini
Sevdiðime delalet evreni
Yolum asla düþmedi iblisin yörüngesine…

Ýfrata kaçan bir hazan
Kaç mevsimde saklýdýr sahi insan?
Acýlarýn þehri
Þerit deðiþtirdiði mevsimin
Koyu gözlerinde ölümün
Kardýðým bunca acý ve yalan
Kâbusum oldu sonunda uçuþan hüzünden
Benim buralara yansýyan.

Zikrim de o fikrim de
Zihniyetinde ne saklýysa insanlarýn
Görüp göreceðim ne çok þey kalmýþ meðerki.
Özümden kaçmadým ki sözümden kaçayým?
Sevgiden öte yol bilmedim hem
Ýyi de neyin nesiydi yaðan içime dýþýma?
Bir manivela ki ömrün özeti
Belki de bir güne sýðdý ölümün öncesi.

Varlýktan kasýt var olmaktan öte
Acýlarýn þerh düþtüðü hüzün teknesi
Batsa bile terk edemediðim benliði
Kala kala bir kuru caným kaldý
Kalemin ucu kýrýlsa ne ki?
Hem de içime akýttýðým sözcükler ve yaþlar
Gönül gözümde akseden dolunay ve yýldýzlar
Oysaki gök karardý on gündür
Ne elemin sesi sustu
Ne yeminler bozuldu.

Göðüm kurþunlandý
Göðsümde infilak eden mevsim
Kasým’a açmýþtým ki kollarýmý
Þerh düþtü giderayak Ekim ve hüsran.

Bir günde saklýymýþ her þey
Her þeyden öte hiç gün
Hiç olmaktan da öteymiþ zulüm gören mazlum
Maðdur olmakta kasýtlý deðildi oysa iç acým
Sadece çekmiþtim elimi eteðimi
Sadece içime akýtmýþken gözyaþýmý.

Þimdime kavuþtum yeniden
Üstelik asla dönüþ olmaz yeminimden
Azýðým da aþým da arzým da sonlanmadý evrenden
Bir kul ki küle dönüþen benliðinden
Yeniden doðmama vesile elbet umudum ve inancým
Baþým da dik ezelden
Dillenen sadece doðru ve ýþýk
Ýçimden gelen asla da eksilmeyen
Bir maruzatým var ki Rabbimin katýnda elzem
Üstelik O beni bildikten sonra
Dimaðýmda da söndü yangýn
Üstelik güçlü ve umutluyum ta dünden…



Hüznün dinsin isterim
Gökten melekler
Bir demet hercai çiçek
Býraksýn dizlerinin dibine.

Adýný Gülüm koymuþlar
Bir ömür gül dilemiþler
Bilirim öyle hayatýn getirdikleri
Birde götürdükleri var
Ýnsan yüreði bu, bir dunya sýðar....teþekkürler Aþýk Niyazi hocam

Sosyal Medyada Paylaşın: