BİLEMEZLER...

‘’Gözlerinle dilin arasýna gerili uçurumu seviyorum.
Kekeme özgürlüðünü seviyorum.
Beni uzaklaþtýrmaya çalýþýrken aklýndan geçenleri seviyorum.
Ölümdür en büyük zaman, bilmez takvim gezenler bu iç çekiþte yanan hayatý seviyorum…’’(Þ. Erbaþ)


Düþ özürlü gün ýþýðý hem bilemezler de içimde hýçkýran o küçük kýz çocuðunu.



Sadece severim kendimce
Ellerimde yetim bir günce
Boðmaca geçiren akþamlar
Asýlý kaldýðým aþkýn asasý
Dirilen hazanda saklý hem sözcük pazarý
Yetindiðim bariz hem
Yetemediðim bir evrenden bana mý ne?

Alyuvarlarý i mgelerin
Kýt kanaat sevenlerden deðildir hani þiirlerim
Alyuvarlarý saklý içindeki anlamda
Bir düþtüm ki yangýna
Sað çýkmak ne hikmetse
Korunduðumu bildiðim
Hangi kolluk kuvveti ise
Defalarca ölüp dirildiðim
Mevsim gibi fevriyim
Bir Þems olsam keþke
Ýndinde bunca gölgenin
Hala kalabildiðim kadar saf ve beceriksiz
Batar da batar sivri dikenlerim
Çuvaldýzýndan da beterdir hani
Kendime ettiðim sitemlerim.

Gecenin ferini sevdim, nemini de
Almýþ yürümüþ namý karanlýðýn
Lakin mesele karanlýkta yol aldýðýn
Aydýnlýk kýlan nefesimi ölü nefsimi
Açlýða da susuzluða da dayanýklýyým
Ne ki bunca acý çýtasýný yükselten?
Ne ki bunca dar açý içimi geniþleten?

Muhatabým ay, gök ve yýldýz
Muhbirimse gözyaþým gönül gözüm
Bir akla zararým ki yürürken yolumda
Kayýt aldýðýna aldým mazi ne ki?
Umudum elbet doðacak yarýnda?

Varlýk katsayým: ah ne de uyumsuzum
Sancýlý yüreðim, mabedim, alýn yazým
Boyum kýldan ince elbet esintisinde kaderin
Kederi de iyi bilirim neþeyi de
Görmediðiniz kadar mutlu olmayý becerebildiðim
Hele ki kalemin d/okunuþu
Fethedilmiþse bir de yüreðim
Sen, o ve onlar
Ait olduðum bir þatafatlý saltanat ki
Dünya nimetlerinden uzak bir rakýmda saklý elbet
Ýzah edemediðim milyonlarca külfet
Allah bildikten sonra
Eh, bir de gönül dostlarýmla kurduðum muhabbet.

Dem tutsam ne olacak ki hayatta?
Atýfta bulunduðum onca nimet
Uzak kýlýndýðým bir rehavet ki
Kaybolmuþ ruhlarýn çalarken sazý:
Azýnlýktýr ruhum, sözcüklerim
Bir aklý evvel kul ki:
Bilemedim deli miyim veli mi?

Sevdiðime kani sevilmekten öte
Tozunu attýðým bir eksen
Revnak acýlar, sözcükler dile pelesenk
Bir de huzura erdim mi ansýzýn:
Bilemezler acý mýdýr dilim yoksa tatlý mý?
Göðün harareti sinmiþken göðsüme
Gönlümdeki dilekler ulaþtý madem katýna Rabbimin
Kimdir ölü kimdir diri?
Sorarým hani içimdeki g/izi
Tetikleyen bir kehanet mi?

Devindiðim deðildir payýma düþen
Bilemezken nedir beni bekleyen.
Umudum saklý yaram da yamalý
Acýma kat çýkan bunca zalim ve münafýk
Bilemezler de bunca kuþ hepten yaralý.

Bir yangýným sönmeyen
Sönmek ne ki?
Ateþi daha da tetikleyen bir özlem
Hem Rabbime hem kendime
Yazmaktan öte yazamadýklarým
Bekler beni elbet tetikte
Beklemekten kasýt varlýðým nasýl ki emanet Rabbime
Bir seyyah yürekten taþan bunca hece
Sevmenin meþrebidir yazmaya durduðum o nihai hikâye
Sonlanmasýn da ömür yazsýn gücü yettiðince.

Sosyal Medyada Paylaşın: