Yaşamsın Sen,Ey Özgürlük

Düþün merhametine býrakýyorum benliðimi
Asil muradýn kýyýsýnda açýyorum gözlerimi
Bir elimde güneþ,
Öbüründe ay...
Güzelliðinde kulaç atýyorum muradýn
Mutluluða açýyorum bütün yelkenleri.
Kutsalsýn sen ey özgürlük.

Düþün kucaðýndayim.
Bir ülke sýcaklýðýyla sarmalamýþ düþ beni
Araratýn haykýrýþýyla açýyorum gözlerimi,
Nuh’un güvercini konuyor omuzlarýna
Güvercinin ayaklarýnda
Bir zerre toprak oluyorum,
Bir umut oluyorum
Ve sonrasý yaþam...
Nefessin sen ey özgürlük.

Düþ beþiðim,
Ben evladýyým düþün.
Yaþam nehrinde akýyoruz henüz
Güneþin doðuþundan
Parlayan aya çizilmiþ patikadayýz...
Loriler ve zýlgýtlar,
Savaþ ve barýþ,
Acý ve keder
Ve direniþ...
Sonrasý insanlýða açýyorum gözlerimi.
Yaný baþýmda bir anne
Ve göz yaþýnda tarih fýþkýrtýyor zamana.
Ve bir kadýn
Sol yanýmda ölümü öldürüyor.
Zafer,
Umut
Ve direniþ...
Ve bir "sen" var,barýþtan gelen.
Özelsin sen,ey yaþam!
Ve yaþamsýn sen,ey özgürlük!
Kutsal ve yaratýlan ilk ilkesin,ey özgürlük!

Erhan NUJÝYAN
Sosyal Medyada Paylaşın: