Hasretini Ruhuma Yazıyorum

Her yeni güne
zulamda sakladýðým acýlarýmla baþlýyorum.
Yokluðunda ne hallere düþtüðümü
görmek bile istemezsin Ey vefasýz .
Geceler üzerime yangýnlar yaðdýrýyor,
Sabahlara ateþler içinde uyanýyorum.

Aramadýðým ,bakmadýðým yer yok
Kimi görsem sana benzetiyorum.
Çekiliyor dizlerimin dermaný,
Kekremsi acýlar yutkunuyorum.
Bir yumru gelip boðazýma oturuyor,
Sesini duymadan ölmekten çok korkuyorum.

Sanki dünyada birikmiþ bütün acýlar
Benim ömür defterime yazýlmýþ,
Günlerim dertsiz cefasýz geçmiyor.
Gözlerim yanýyor,
Kirpiklerim kurumuyor.
Gülmeyeli kaç zaman oldu..
Ýnsan hergün ayný acýlara küsüp küsüp boyun büker mi !?
Ýnsan kaç kez yaralanýr ayný yerinden
Kaç kez ölür ayný acýdan..!
Yangýnlar içinde býrakma avazýmý
Yüzünü görmeden ölmekten çok korkuyorum.

Bu kent seni çok özledi...!
Kuþlar ,aðaçlar
Yürüdüðün sokaktaki kaldýrým taþlarý seni bekliyor
Karýncalar izini sürüyor
Papatyalar sensiz açmýyor
Gelincikler yetim
Güller öksüz kaldý senden sonra..
Gün geceyi devirirken,
Benliðimi çalýp gidiyorsun her gece
Tükettin ömrümü
Bunca acýyý hayatýma yüklediðin yetmez mi sence..
Senden geriye kalan anýlara sarýlýp avunuyorum
Türküler teselli vermiyor,
Aðlamak yokluðunun acýsýný dindirmiyor
Adýný aldýkça içim titriyor,
Hayalini de benden alýp gideceksin diye çok korkuyorum.

Mevsimler yerinde durmuyor
Zaman olabildiðince acýmasýz
Aðarmýþ saçlarým tel tel dökülüyor avuçlarýma
Yokluðuna alýþmak aðýrýma gidiyor
Gözlerin dikiliyor karþýma vakitli vakitsiz
Derinden bir hüzün gelip çöküyor gönlüme o an
Sanki kalbim yerinden çýkacak gibi
Karþýma geçip "Ben geldim " demeni
Duymadan ölmekten çok korkuyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: