KALİBRE KALİBRASYONU
Bilginin bir çukurdan çekilip çýkarýlýþýnýn
Yemin töreninden geliyorum.
Yasaklanmýþ edimlerin
Gölgeli rölyef iþçiliði
Sümerler tarafýndan bilinmiyorken
Fosiller hakkýnda
Kayaçlardan ders alýyordum.
Çukur,
Cehennemin yanan daðýnda
Pompei türküsüne davet etti bir ara
Bilgi için,
Çamura dokunmayý göze alacaksýn
Bunu Sokrates biliyordu.
Bir zaman öncesine kadar gökte yaþayan periler
Aðaçlarý koruyan küçük cinler olduðuna inanýrdým.
Ama o zaman da anlayamazdým
Gökyüzünde koca bir cennet varken
Bu kadar çok aðlamasýný bulutlarýn
Aðlayanlar bulutlar deðildi
Cennetin sokak çocuklarýydý
Kibritçi kýzýn öyküsü anlamak yolundaki
Ýlk yumruðu yediðim yerdi.
Sonra,
Gökyüzü dümdüz bir kâðýt gibi olmalý dedim
Dümdüz bir yüzeyden devam edecektim yolcuðuma
Yüzeyden elimi uzattýðýmda
Bir sývýnýn içinden geçeceðimi ve sonunda
Cennete ulaþacaðýmý sandým.
Olmadý.
Jack ve fasulye sýrýðý
Ýkinci aldýðým yaraydý.
Kötü kalpli cadýlarýn çocuklarý
Yetimhanede büyürler
Bazý ölmüþ anneler
Onlar için de üzülürler
Sanýrdým ki anneler hep cennete gider
Emine’ler, bizler
Biliriz ki,
Hepsi Nekrofilik teselliler.
Sanki,
Tenime yüzlerce kelebek konmuþ
Ve kanatlarýný yavaþça açýp kapatýyorlar
Okurken
Yazdýðýn benli þiirleri
Bir ressam gibi
Çiziyor ellerin dizelerinde beni.
Ýþte gözlerinle böyle baþladý
Yeni gökyüzü bilgileri
Ellerin,
Düz ve saydam gözlerinden dokundu,
Cennet, bildiðimi sandýðým yerde deðildi.
Mutlu mu üzgün mü olduðunu bilmediðim ateþ böceklerinin
Bir zamanýn içinden geçerek
Geliþi gibi
Gözlerin, gökyüzüm oluverdi.
Cam ayakkabýmýn deðilse de
Aklýmýn bir eþi idi sendeki
Bu yüzden ben söylemesem de bileceksin
Bu þiirin dediklerini.
Uðultular varlýðýn sorgusundan geliyordu
Sevap,
Tek gözlü, semirmiþ bir ineðe benziyordu
Bir tren gibi saða sola sallanarak
Kefaretini dileniyordu.
Bu karanlýðýn hiç umurunda deðildi
Karanlýk,
Oportinüst bir zirvede
Gücün ve yüzsüzlüklerin efendisi idi.
Olmayan ülke,
Olmasý gerektiði gibi
Olmayan bir þeydi.
Büyüdükçe gökyüzünün boþluk,
Boþluðun tanýmsýz,
Tanýmýn anlamsýz,
Ve insanlarýn da aslýnda
Uzaylý olduklarýný anladým.
Anlamak,
Acýtan bir þeydi çoðu zaman.
Endiþe, kalbimde kalan belki de son insani zerredir.
Söylesene bilge Nietzsche,
Varlýk varsa,
Neden ‘’Tanrý öldü’’ denilir?
Deniz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.