Bir Çocuğun Dilinden

Her þey rengârenkti..
Çamurda evlerimiz arabalarýmýz var dý.
Toprak yüklerdik arabamýza
Son durak mutluluk olurdu.
Yolcular yüklerdik arabamýza
Son durak umut olurdu.

Hayaller kurardýk,
Umut dolu hayaller...
Gelecekten
Yaþýmýz kadar küçük yaþam dilerdik,
Iyilikler dilerdik,
Kötülük nedir bilmezdik...
Hayallerimiz çocuktu,
Mutluðumuz çocuktu
Ve biz çocuktuk.
Evlerimiz,ülkemiz bizimle çocuktu
Rengarengti,kötülük yoktu
Evimizde,ülkemizde...
Her kes kardeþti,
Kan dökülmezdi,düþmanlýk olmazdý...

Sonradan onlar geldi.
Evlerimiz kan doldu,
Hayallerimiz kanlý oldu...
Gök yüzü misali
Sonsuz mutluluk olan ülkemizde
Mülteci olduk..
Yaþamaktan,çok uzaklara göç ettik.
Bizim olan yaþamak
Mutluluðumuzda hayal oldu ...
Konuþmayý bilmediðimiz bir dilde lâl olduk..
Mutluluk dilekleri
Küçücük avuçlarýmýzda dona kaldý
Ve biz yaþamý unuttuk.

Onlar geldi
Kan getirdi,
Top sesleri küçücük kulak zarýmýzý deldi
Ýþitemedik,saðýr kaldýk.
Barut kokusu nefesimizi kesti
Sonradan küçücük bedenlerimiz
Çamurdan evlerimizin altýnda kaldý.
Onlar geldi
Barýþ göç etti
Savaþa meydan kaldi...
Onlar geldi
Gül kokan havamýz
Barut kokmaya
Kan kokmaya baþladý.
Ve onlar geldi
Yaþam uzaklaþtý çamurdan evlerimizden.
Bizi çaldýlar annemizden,
Kopardýlar evlerimizden..
Acý çektik,
Acýyla tanýþtýk...

Her yer bembeyazdý,
Kardan özgürlük yapardýk...
Hayallerimiz bembeyazdý,
Hayallerde aþk var di...
Bir serüvendi yaþam..
Uzaktan tandýr ekmek kokusu yayýlýrdý
Yaþam misali,
Özgürlük misali..
Onlar gelmeden önce...

Ve þimdi
Lâl,saðýr acýyla büyüdük...

Erhan NUJÝYAN
Sosyal Medyada Paylaşın: