Otogar kafe
Bak iþte yine geldi
göz altý torbalarýnda yeni aðlayýþlar biriktirmiþ o býkkýn ihtiyar.
Baþkalarýnýn vedalarý bile yara açmýþ sanki içinde
Ondan baþka herkes bahtiyar…
Az sonra hareket edecek otobüsün 20 yýl önce gidiþini seyretmiþ
Mutluluðunu uðurlamýþ da, yüreðini hasrete meyletmiþ
Titrek ellerinde içini ýsýtsýn diye söylediði demli bir çay
Sahra çölünde ruhu soðutmuþ umutlarýný
Sen bu mevsimi de sonbahardan say.
Gelip geçen insanlarýn gözlerinde
yok hükmünde sanki varlýðý
herkes kendi hikayesinin dublörü olmuþ
Nereden bilecekler yüreðindeki darlýðý
Eskiden çok sevmenin karþýlýðý deðil miydi sevilmek?
Þimdi ne deðiþti de
marifet oldu ýssýz köþelerde bir yetmiþliði devirmek!
Kime fayda
çekip gidenler umursamazken düþüncelere dalýp delirmek!
Montunun iç cebinde binlerce kez gözlerini sildiði mendili
Çoktan lal olmuþ, konuþmayý unutmuþ dili
Bir gün olsun tutmasa da terk edip gidenlere öfke dolu kini
Merhamet vefat etmiþ, artýk herkesin kendine göreymiþ dini
Kimse sormasa da derdini
birini bin eylemiþ biri!
Bak iþte yine gidiyor
çatlamýþ bastonundan destek alan o yalnýz ihtiyar
iliklerine kadar sabýrla yaþamýþ tüm acýlarýný
onu görünce kendinden utanmýþ intihar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.